“Wat mijn favoriete keuken en gerecht is? Zo dan…nou ik kan wel zeggen dat ik een alleseter ben, eigenlijk heb ik dus geen favoriete keuken. Mediterraan, Aziatisch, Scandinavisch, ik lust het allemaal erg graag, mits goed klaar gemaakt. Als je naar mijn favoriete gerecht vraagt, of beter gezegd, wat ik het liefste nog eens zou willen eten, dan zeg ik toch het balletje gehakt van mijn oma, met botersla, kruimige aardappeltjes en haar heerlijke jus. Maar daar komt natuurlijk ook heel veel emotie en beeld bij…”

Opa’s laatste kunstje
Aan het woord is André Hemerik, eigenaar/chef-kok van Buiten, eten+drinken. Hemerik gaat zijn restaurant verlaten. Dit op de kop af na 25 jaar het restaurant te hebben gerund. Zijn kindje waarbij hij aan de wieg stond en dat hij met de paplepel en grote zorg heeft groot gebracht. Hemerik staat nu voor een nieuwe uitdaging. Wat dat is en wordt vertellen we komende week. ,,Dit wordt opa’s laatste kunstje. Daar heb ik twee redenen voor. Mijn gezondheid. Ik heb artrose, slechte knieën. Net als zoveel andere koks. Wat wil je zes dagen in de keuken staan. De laatste jaren kook ik dat ook een stuk minder. Loop ik meer mee in de bediening. Van zeven uur tot in de kleine uurtjes. Ik ben toch al een hele tijd het gezicht van het restaurant. Ik ken veel mensen. Ze willen graag een praatje bij de gerechten. Heel leuk om te doen…”

“Verder zocht ik een opvolger. Ik had lange tijd mijn souschef Arno Greefhorst op het oog. Die had er ook zin in. Maar die wilde meer ruimte, letterlijk, en is inmiddels naar Drenthe verhuisd. Kans voor andere opties. Ik had er zeven gemaakt. Die heb ik voorgelegd aan mijn accountant. Een paar ervan verdwenen meteen lachend in de prullenbak. We gaan eigenlijk op dezelfde toer verder. Met een nieuwe eigenaar-kok. En dat was op voorhand makkelijker gezegd, dan gedaan. Koks zijn heel dun gezaaid. Vooral de hele goede. Maar we hebben weer een goede gevonden. En ook meteen als nieuwe eigenaar…”

Opluchting
“Hoe gaan we het verder doen? Dat was de vraag. Ik wilde hoe dan ook mijn 25 jarige jubileum hier vieren. En dan ben ik er ook echt klaar mee. Dan is het af en klaar. We hebben de toiletten verbouwd, er is een nieuwe vloer gelegd. Alles is mooi en goed, hoe het moet zijn. Het is echt af. Buiten is af. Ze komen in een gespreid bedje. De crew staat. Het is een fantastische ploeg personeel. Een van mijn weinige voorwaarden was dat ze allemaal mogen blijven. Vijf mensen in vaste dienst, 11 mensen part-time. Opluchting dat er voor hen niets veranderd en bij mij die druk niet meer te voelen…

“Per 1 mei neem ik derhalve afscheid. Dan krijgen de jongens de sleutel. En dan kom ik alleen nog terug als ze me nodig hebben. Ja, ik loop hier natuurlijk al 32 jaar rond. Ken elk hoekje en gaatje. Weet waar de stoppen zitten.  En fijn, de naam Buiten, eten en drinken blijft. Eigenlijk blijft alles bij het oude. Alleen zonder mij…"

Pluk de dag
“Nu komen heel veel (oud) bekende en oud personeel bij ons eten. Heel gezellig. Ik ga ervan uit dat ze na 1 mei ook komen. Het is nu rozengeur en maneschijn. Pluk de dag. Maar vergeet niet: de mooiste bloemen bloeien langs de rand van de afgrond. We hebben in het begin ook slechte jaren gehad. Het was kantje boord. Nu is het buitengewoon anders. Hoop rust in de zaak. Veel mensen weten ons te vinden. Zijn ons trouw. Blijven bij ons komen. Ook veel aanloop door mond tot mond-reclame… En we hebben een groot netwerk.”

“Het gaat ons voor de wind. Maar eerlijk, is eerlijk: zonder mijn vrouw Anita had ik het allemaal niet gekund en niet gered. Stille kracht op de achtergrond. Ik heb hier hele rare, leuke, gekke, vervelende, grappige, emotionele en mooie dingen meegemaakt. Maar aan alles komt een einde. Bij Buiten haak ik volledig af. Het loopt door, zoals het loopt. En de horeca loopt door. Ik zeg altijd: van de horeca word je niet rijk, maar we leven rijk. En dat leven hoop ik nog wel even te leven…”