Sander Zijlstra en Ronald Tijveleijn hebben het talrijke publiek op tennispark TIOD tot de laatste bal op het puntje van hun stoel laten zitten. In een zinderend gevecht in de HE A (2,0278-2,2442) wist Sander Zijlstra in de beslissende set eerst een 0-3 en even later een 2-4 achterstand om te zetten in een 6-4 overwinning.

Het contrast kon bijna niet groter zijn in de A-finale (die by the way gespeeld werd op het Joop Spee Centercourt: het eerste veld van TIOD, vernoemd naar onze verslaggever, red.).  Aan de ene kant van het net de 41-jarige TIOD-trainer Ronald Tijveleijn, breedgeschouderd en beresterk en aan de andere kant de frèle en watervlugge 21-jarige Sander Zijlstra.

Strijdplan
Het strijdplan van Tijveleijn, die vorig jaar alles in zijn linkerknie brak en scheurde en die bezig is aan een bewonderenswaardige comeback was duidelijk: de rallies kort houden, snel proberen te scoren en risico’s nemen met serveren. Die opzet pakte aanvankelijk nog niet zo goed uit. Zijlstra, die als Michael Chang in zijn beste jaren, over de baan vloog, nam een 5-3 voorsprong en leek onbedreigd op setwinst af te stevenen. Waar Tijveleijn het vandaan haalde wist niemand, maar hij slaagde erin een tandje bij te zetten en de set alsnog met 7-5 binnen te slepen.

In de tweede set was het de Ouderkerkse tennisser Zijlstra die domineerde en optimaal profiteerde van een paar dubbelfouten van zijn tegenstander, 6-2.

In de beslissende set herpakte Tijveleijn zich manhaftig. Hij stoomde door naar een 3-0 voorsprong, maar gaf Sander Zijlstra weer vertrouwen toen hij op eigen service een belabberde vierde game speelde. Het werd nog wel 4-2, maar daarna was de pijp echt leeg bij Tijveleijn. Zijlstra profiteerde optimaal van de vermoeidheid van zijn opponent en zegevierde uiteindelijk met 5-7, 6-2 en 6-4.

Lof
De winnaar was na afloop vol lof over zijn tegenstander. “Ongelooflijk zoals Ronald zich na zo’n zware blessure weer heeft weten terug te knokken. Bij 0-3 in de derde set gaf ik geen cent meer voor mijn kansen. De slechte vierde game die Ronald speelde gaf me opeens weer nieuwe moed. Gelukkig draaide mijn service beter dan normaal, anders was ik er waarschijnlijk in twee sets afgetikt.”

Runner up Tijveleijn gaf zijn rivaal alle credits. ”Sander was gewoon goed, snel en mentaal sterk. Bij mij ging het lampje langzaam uit. Ik moet snel proberen te scoren want mijn kwetsbare been kan de lange rallies niet aan. Maar als je moe wordt, verdwijnt de precisie uit je spel.”

Gelukkige wedstrijdleider
TIOD kan terugkijken op een zeer geslaagd toernooi. Bestuurslid Hans ter Reegen roemde na afloop Karel Kamphuisen die na vele jaren als wedstrijdleider te hebben gefungeerd het stokje inmiddels heeft overgedragen aan Wladimir Sirre. Die zei: ”Het weer en de deelnemers zijn de belangrijkste voorwaarden om dit toernooi te laten slagen. Over beide hadden we dit jaar niet te klagen. De organisatie in al zijn facetten staat al jaren als een huis. Er staat dus een gelukkige wedstrijdleider voor u. En om een toernooi af te mogen sluiten met twee adembenemend spannende finales –ook de B-finale waarin het 15-jarige talent Alfrendo Vogelaar in drie sets won van Davy Visser was van grote klasse- is te mooi om waar te zijn.”