Column Lea van Coeverden |

Snoetgoed

Mondkapjes, gesprek en afval van de dag. Je ziet ze in vele soorten en materialen. Draag je ze wel, of draag je ze niet. En welke dan. Heel Nederland werd creatief en maakte van couponnetjes stof, versleten tafellakens en overhemden allerlei soorten. Van grappig tot flowerpower. Het zag er wel gezellig uit en eerlijk gezegd vind ik dat veel mensen erg opknappen als ze er één dragen. 

Je ziet ze meestal hangend aan een oor of elleboog, op het voorhoofd of onder de kin. De stoffen bedenksels zijn niet veilig genoeg maar wel gezellig jaren '60 en dan kan je nog eens een ander kleurtje dragen. De lichtblauwe nummer één komen misschien niet meer door de APK en die we nu zouden moeten gaan dragen zijn preventief overal uitverkocht. Ik voel een deal aankomen met een handige, goedbedoelende schattebout die er weer zijn zakken mee gaat vullen. Met de winst dan.

En hoe zat het ook alweer, had de zorg er geen tekort aan? De uitwasbare zijn zinloos, kun je net zo goed een panty over je hoofd trekken. Zelden was er zoveel discussie over de snoetlap, mondpamper, gezichtssluier, bekkendoek, het smoelvodje, waffellapje, en zo kan ik nog wel even doorgaan.

En waar moet je ze na gebruik laten? Bij het oud papier? Chemisch afval? Zit er plastic in? Zijn ze milieuvriendelijk en kunnen ze bij het GFT? Ik heb geen idee. Doe maar wat, de kerstbomen liggen ook nog overal. 

Ik probeer een brave burger te zijn en de adviezen van de wetenschap op te volgen. Want ik weet het ook allemaal niet meer. Wat ik wel weet is dat ik lippenstiften over heb. Kansloos om die nu te gebruiken. Geeft af aan de binnenkant van de gezichtsbedekking. Maar hoe zat dat dan ook weer, dat wil men toch verbieden? Je moet toch zichtbaar zijn? Je telefoon herkent je ook niet als je gezichtsherkenning aanstaat. 

En spreek vooral niemand aan die geen mondkapje draagt of hem verkeerd draagt. Krijg je ruzie. Ik voel inspiratie opkomen voor een exemplaar met ingebouwde tralies. Anthony Hopkins in The silence of the lambs had een vooruitziende blik. 

Lea van Coeverden, medewerker RTV Gouwestad.