Column Gert Visser |

Saaie boel

 
‘Saaie boel zeker bij je club met die coronatoestanden’.

Dat was laatst een opmerking van iemand die ik vorige week sprak. Het was iemand die geheel niet bekend is met het verenigingsleven.

Ik vertelde dat zijn beeld toch niet helemaal klopte.

Bijvoorbeeld dat trainingen in het afgelopen seizoen voor de jeugd veelal doorgang vonden binnen de geldende regels.
Er er op vrijwel alle zaterdagen onderlinge wedstrijdjes werden gespeeld, zodat honderden jongens en meisjes toch hun sport konden beoefenen.
Er diverse clinics werden georganiseerd om kinderen met de voetbalsport kennis te laten maken. En senioren aangepast konden blijven trainen.
Tientallen enthousiaste trainers, leiders, scheidsrechters en verzorgers hier hun bijdrage aan leverden.
Helaas zonder ouders en supporters die niet langs de lijn mochten staan, maar achter een hek of bij de poort. Op anderhalve meter.
Het hoofdbestuur, jeugdbestuur en de vele commissies bij onze club hadden de afgelopen maanden er hun handen vol.

Een opsomming waaraan gewerkt werd:
* de financiële huishouding op orde houden zonder inkomsten uit de kantine;
* de (leden)administratie bijhouden;
* blijven nadenken over hoe iedere keer op te starten, met steeds veranderende regels;
* het vastleggen van trainers en begeleiding voor een nieuwe seizoen;
* nadenken over de opstart van de kantine, de voorraden zijn op en wat kopen we in;
* hoe gaan we het uitgestelde 75-jarige Jubileum organiseren?

Verder zijn coördinatoren, trainers en leiders al weken bezig om de nieuwe samenstellingen van teams voor te bereiden voor het aanstaande voetbalseizoen.

Los van het voetbal zijn er op alle doordeweekse dagen diverse vrijwilligers van de werkploeg bezig het sportpark en de gebouwen te onderhouden.

Als we straks allemaal weer toegang krijgen en we door het hek van het park het complex binnen stappen lijkt het alsof er niets veranderd is. Maar dat is maar schijn.

De groenvoorziening, de kleedkamers, de opslagruimten, het spelmateriaal, de kleding, het clubgebouw. Alles is onderhouden, vernieuwd of aangepast. Dit werk stopt nooit, ook niet tijdens een pandemie.

Voorbeeld: langs de velden 1 en 2 zijn vanwege milieuvoorschriften onder aan de hekken randen aangebracht om ervoor te zorgen dat de rubberen korrels niet in het milieu terecht komen.

Als ik dit stukkie tik naderen we het moment dat de eerste wedstrijden in het kader van de Regiocup voor de jeugd gespeeld gaan worden.

Dat is heel fijn, maar onder welke omstandigheden gaan we dat organiseren? Het is nog lang geen opstap naar het normale.

Vooralsnog bestaat er onduidelijkheid over regels rond het toelaten van publiek en gebruik van de kleedkamers.

Het programma zal komende week bekend worden. We zullen er deze week ongetwijfeld meer over horen. Van de KNVB en van de club.

We naderen het moment dat we weer andere clubs mogen ontvangen en weer uitwedstrijden mogen spelen. En dat is mooi! Want we zaten immers met alle clubs in hetzelfde schuitje.

We mogen best bewondering uitspreken voor alle mensen die in de afgelopen tijd in vele verenigingen hun best hebben gedaan hun cluppie overeind te houden.

Laten we hopen dat de overheden blijven beseffen dat het verenigingsleven essentieel is voor de maatschappij. Het ‘sociale cement’ van de samenleving. Hoe belangrijk dat is, daar zijn we wel achter!

Laten we de schouders er onder blijven zetten en mooie normale sportmomenten in het vooruitzicht houden.

Maar een ‘saaie boel’ bij een vereniging, dat is het nooit...