Column Maurits Tompot |

Rokende schoorsteen

De ‘halve lockdown’ laat gelukkig nog een paar schoorstenen roken in Nederland.

Boven het tafereel van de aankomst van de koningin van Sheba in een van de Goudse Glazen in de Sint Janskerk heeft Wouter Crabeth een rokende schoorsteen gebrandschilderd. De glazenier had namelijk gelezen in het bijbelverslag dat de koningin merkte hoeveel offers Salomo bracht in de tempel.

Wouter heeft getracht om in glas 5 te verbeelden wat in het oude boek Koningen staat geschreven over de gave van mooi sandelhout, reukwerk, goud uit Ofir en een grote hoeveelheid edelstenen. Uit het sandelhout liet Salomo bijvoorbeeld balustrades, lieren en harpen voor de zangers maken voor de tempel van de Heer en voor zijn koninklijk paleis.

Salomo gaf de koningin ook de gebruikelijke koninklijke geschenken terug en daarbij nog alles wat ze verder maar vroeg. Op een kostelijke oosterse wijze wordt hier beschreven hoe de handel floreerde. Maar het accent ligt niet op de winstcijfers, maar het elkaar gunnen.

Het geheim van Salomo’s florissante economie was een rokende schoorsteen, dat wil zeggen: een huishouding gebaseerd op het offeren of anders gezegd niet graaien maar geven.

De naam Salomo, Shlomo of Shaloom betekent Vrede. Hij had met al zijn wijsheid doorgrond dat de hele schepping gebaseerd is op offeren en het Offer. In de natuur moeten dieren zich zelfs aan elkaar opofferen…

De koningin was buiten zichzelf van bewondering en zei tegen de koning: ‘Het woord is dus waar, wat ik in mijn land gehoord heb, over je woorden en je wijsheid; ik heb die woorden niet geloofd totdat ik kwam en mijn eigen ogen zagen: zie de helft was mij niet aangezegd’.

Als dit verhaald wordt ten aanzien van de sterfelijke Salomo, hoeveel te meer zal dit gelden voor de ware en hemelse Vredevorst!

Reageren?
[email protected]