Column Gert Visser |

Meningencircus

We zijn allemaal bondscoach als het om het Oranje gaat.

We doen allemaal mee aan het meningencircus. Met je voetbalvrienden, met je collega’s …

Eerst ging het over de selectie, vervolgens over het systeem. Nu gaat het vooral over de wedstrijden in de groepsfase.

Dat is hartstikke leuk, maar als je alle analyses hoort en leest, dan denk je ook soms dat je een andere wedstrijd hebt gezien.

Maar is ook het leuke van voetballen. We zien allemaal wat anders, of willen allemaal wat anders zien.

De ene analist vindt de verdediging kwetsbaar, de ander prijst de verdedigers de hemel in.

Heb ik ook een analyse. Uiteraard.

Ik geniet vooral van de ploegen met spelers die ondanks de overvolle agenda’s nog zoveel energie in hun spel leggen. Italië met name, Denemarken...

Italië herken je niet meer uit het verleden. Niks meer te zien van het oude catenaccio. Nu met z’n allen erop en erover, het totaalvoetbal dat Nederland ooit introduceerde.

Het kan raar lopen in de voetballerij. Vooraf was de mening van vele analisten over Denzel Dumfries vrij kritisch. Hij zou harde voeten en houten schoenen hebben, geen goede voorzet, kon niet koppen, hoorde hij wel in Oranje?

Na zijn assist, kopgoal en de goal van donderdag is Dumfries opeens de held van Nederland.

Hetzelfde verhaal met Marten de Roon. Een middelmatige speler, kan eigenlijk niet mee was een veel gehoorde mening. In de wedstrijdverslagen zie je de naam van Marten de Roon opeens niet meer zoveel terug.

Het kan verkeren. Zo ook de discussies over de keepers. Cillissen, Krul of Bizot.

Nu staat Maarten Stekelenburg op doel. Met dank aan het pilletje van Onana. Anders had Stekelenburg als oud-international ook als analist aan tafel gezeten.

Was dat met Stefan de Vrij ook niet zo? De discussies vooraf gingen vooral over Mathijs de Ligt. Het zouden ramp als hij niet zou kunnen spelen. Geen Virgil van Dijk, geen De Ligt. Dat zou lastig worden in de verdediging.

Ik stel met vele analisten vast dat Stefan het fantastisch doet. Ook René van der Gijp was opeens lyrisch. Over Virgil van Dijk wordt niet meer gesproken. Wij, Ouderkerkse analisten, wisten dat natuurlijk al lang.

Over energie gesproken. Ik zag Stefan zelfs als aanvaller optreden. Aan de basis van het eerste doelpunt tegen Oostenrijk en in de laatste minuten zelfs opduiken in de zestien. Niks kramp, gewoon nog even een sprintje van tientallen meters. Zo fit als een hoentje.

Zijn Italiaanse trainer Antonio Conte had hem ongetwijfeld teruggeroepen. Wat doe je nu Stefan, over de middellijn? Dat mag je alleen bij corners. Conte is nog wel een Italiaanse trainer die eerst aan verdedigen denkt.

Maar Oranje is er nog lang niet. De echte confrontaties wachten nog.

Over mooie momenten tot dusver gesproken.

De wedstrijd tussen de Denen en Belgen is voor mij nog steeds het hoogtepunt. Solidariteit, respect, sportbeleving zo als het hoort, ook op de tribune in Kopenhagen. De omhelzing van Lukaku en Schmeichel na afloop was voor mij een hoogtepunt. En het interview met Daley Blind. Brok in de keel.

Ik neem als ik dit stukkie klaar heb een lekker Colaatje en daarna een Heineken 0.0.

Succes Stefan met Oranje, je doet het fantastisch...