Column Marianne de Jong |

Hup Holland Hup

Sport! Wat is het veel in het nieuws geweest de laatste tijd. Eigenlijk vooral het gebrek aan sport. Het gebrek aan voetbal, liever gezegd, want dat was wat de natie, naast de dagelijkse corona-cijfers, het meeste bezigheid: wanneer gaan we weer voetballen?

Er was zoveel aandacht voor het gebrek aan sportnieuws: het werd mij af en toe een beetje te veel.

Ik hou van sport, ik sport zelf ook graag. Maar bovenal ben ik een muzikant. En meer en meer ging ik mij afvragen: waar blijft de (media)aandacht voor muziek?

Sport verbroedert, zeker! Maar muziek ook!

Koningsdag is begonnen met een landelijk Wilhelmus, op initiatief van het Concertgebouworkest: meer dan 94.000 muzikanten in Nederland speelden mee. Het Rotterdam Philharmonisch had al weken daarvóór een meesterlijke versie van "Alle Menschen werden Brüder” (uit de 9e Symfonie van Beethoven) online gezet, dus het Concertgebouworkest kon niet achterblijven.

Ja, ja, ook in de muziekwereld is competitie.

De muzikale start van Koningsdag kreeg een vervolg tijdens Dodenherdenking, waar op veel plekken buren en buurten op afstand bijeen kwamen om gezamenlijk ons volkslied te zingen of te spelen. Na de 2 minuten stilte. Indrukwekkend. De Dam was vrijwel leeg, maar er was muziek. Op de Waalsdorpersvlakte klonk het trompetsignaal. En de klok. Om ons te laten herinneren.

Klokken roepen ons, waarschuwen ons, brengen ons samen. Al eeuwenlang.

Op 5-5 kreeg Claudia de Breij ons mee met “Zing, Vecht, Huil, Bid, Lach, Werk en Bewonder”. Niet zonder ons… Nee, zeker niet zonder óns, zonder zangers, zonder muzikanten.

Muziek verbroedert, ook in de sport. Clubs hebben hun eigen clublied, enthousiast gezongen door hun supporters. Tijdens onze lock-down, waar we verstoken zijn van de zingende legioenen, kunnen we verbroederen met muziek, kunnen we in harmonie op afstand één zijn.

In de ijstempels zijn altijd orkestjes die in de pauzes hun vrolijke noten het publiek injagen. Ze heten niet voor niets dweil-orkestjes.

Topsporters steken hun tijd nu in het enthousiasmeren van kinderen op het schoolplein. Fantastisch! Het is nu mooi weer en het is goed dat we daar van genieten en bewegen zoveel het kan. Volop aandacht voor dit initiatief, dik verdiend.

Maar waar blijven onze top-musici en top-muzikanten? Onze dansers? Onze toneelspelers?

De muziek- en cultuurwereld liggen toch ook stil? Dit is voor hen ook een geweldige kans om kinderen enthousiast te maken voor een andere manier van verbroederen.

In de amateurmuziek zijn vele honderden vrijwilligers de afgelopen weken in touw geweest om manieren te bedenken om hun aanstormende talenten te blijven coachen en lesgeven, online of op afstand.

De kleintjes mogen straks weer in hun orkestjes verder, de iets groteren ook, maar dan heb je een grotere ruimte nodig. Niet alleen afstand houden is een dingetje maar ook: hoe houd je het slagwerk schoon? Welke looproutes? Waar de jassen en hoe pak je je instrument uit?

Respect, bewondering en waardering voor de muziekleraren en mijn collega-muzikanten die nooit in het nieuws komen, maar met hart en ziel bezig zijn om de basis te leggen voor de volgende generatie muzikanten, dansers, toneelspelers.

Want als zij er straks niet meer zijn, dan wordt het pas echt stil op de Dam, in het Concertgebouw en in Ahoy. Maar ook in de Kuip, de Arena en Tialf. Dus: Hup Holland Hup!