Hij kon niet leren, maar geen medelijden met deze loodgieter

Hij zou het klusje wel even klaren. Om half negen precies, zo had hij mij verzekerd, zou hij voor de deur staan. Dat hij een kwartiertje later kwam, ach...

Het is zijn gewoonte, zei hij met een peuk halfzware shag in een mondhoek, om eerst even een bakkie te doen voordat hij begint. Een gevulde koek lustte hij er ook wel bij.

'En een sigaartje?' vroeg ik uit beleefdheid, terwijl hij aanstalten maakte een nieuw shaggie te rollen. 'Ik hou het bij één vrouw, maar roken doe ik alles.'

Hij was uitzendkracht van het bedrijf dat ik had verzocht de lekkage in de dakgoot te repareren. 'Vroeger hadden we een eigen bedrijf, nu werk ik alleen voor mezelf. Veertien dagen een mooi karwei en veertien dagen vakantie. Ik hou van mijn vrijheid.'

Hij was al 42 jaar loodgieter, van jongs af aan. 'Ik kon niet leren.' Maar geen medelijden met deze nabij het Zuiderpark geboren Hagenees met een groot ADO-hart, in het trotse bezit van een eigen huis, een busje, een luxe auto en een boot. Ongevraagd pakte hij een bundeltje foto's uit zijn binnenzak. 'Dat is mijn boot. Daar twee slaapplaatsen en daar ook nog twee.'

'Het is koud,' zegt hij, als hij even later is teruggekeerd van het dak. Met een emmer water beklimt hij de ladder opnieuw om daarna nog eens drie keer terug te komen. Maar hij had het lek gevonden. Er zit een gaatje in het zink van de goot. Even later, als hij zijn vijfde emmer water naar boven heeft gesjouwd, heeft hij er nog twee gevonden, zegt hij met een triomfantelijke glimlach.

Zijn werk is zijn hobby en zijn hobby is zijn werk, vertelde hij met enige regelmaat. Het buitenwerk is eigenlijk niet eens zijn specialiteit. Die ligt meer in de verwarmingsapparatuur.

Zonder enige aanleiding loopt hij op de convectorput af. 'Verkeerde constructie,' ziet hij in een oogopslag. Met zijn broer heeft hij er vaak discussies over gehad, 'maar mijn constructie is de beste.'

'En weet je waarom?' vroeg hij.

‘Vanwege je ervaring,’ vermoedde ik.

'En ook, omdat ik gewoon altijd gelijk heb,' vervolgt hij zonder enige vorm van schroom.

Hij rende de trap op naar de cv-ketel. Zonder aarzeling noemde hij het bouwjaar van het apparaat. 'Vier jaar,' zo sloeg hij de spijker op zijn kop. ‘Maar hij functioneert niet goed,’ concludeerde hij, nadat hij alle verwarmingselementen had opengedraaid. ‘Ze worden niet snel genoeg warm. Daar moet je iets aan doen, want zo loopt de gasrekening wel erg hard op.'

Of ik even naar zijn baas wilde bellen voor onderhoud. 'Zeg maar dat Willem het heeft gezegd, dan weet hij dat 't goed is.'

Ja, hij lustte nog wel een kop koffie met een gevulde koek. En tussen zijn hoestbuien door ook nog wel een sigaartje.

Later bleken het vijf gaatjes die hij had gevonden, maar we hoefden ons geen zorgen te maken. 'Ik heb er een paraplu boven gezet en als het droog blijft, heb je geen last meer van lekkage,' grapte hij met een brede glimlach.

Om half één becijfert hij vier uur arbeidsloon. En bij zijn vertrek roept hij: 'De mensen zijn altijd zo blij als ik kom, maar ook heel blij als ik weer wegga.'

Ik kon ‘t beamen.