De lakmoesproef over vrijheid van spreken

27 April 2023, 09:03 uur
Columns
mainImage

Over ons omroepstelsel heb ik al genoeg gefulmineerd, maar soms kan je niet genoeg met je hamer op hetzelfde aambeeld blijven slaan; “frapper toujours“ zeggen de Fransen. Ik ben daar overigens niet de enige in. Zoek op Youtube: Martin Bosma - NPO. Zet je daarna schrap voor minimaal een uur cabaret van het hoogste niveau. Geen woord van Martin is gejokt, alles is te verifiëren.

Ervaringen

Als Fortuynist van het eerste uur heb ik de slechtste ervaringen die een politicus maar kan hebben. De maandenlange hetze, die zonder inhoudelijke argumenten tegen onze eerste fractievoorzitter is gevoerd heeft uiteindelijk geleid tot een fatale moordaanslag door een milieufanaticus, die meende de samenleving te moeten redden. Nimmer is er openlijk excuus aangeboden; sterker de lasteraars* hebben belangrijke functies in onze samenleving gekregen. De collaborerende media-instituten zijn nooit op de vingers getikt. De raad van de journalistiek deed er het zwijgen toe. Na de dood van Pim was het even stil, maar daarna ging het zeker in onze stad weer helemaal los. Een columnist (VARA/BNN) mocht, betaald met belastinggeld, ongestraft stemmers op Leefbaar Rotterdam voor geteisem uitmaken. Oude politiek en de media hielden elkaar vast en bleven een kongsi vormen. De ene club de macht en de baantjes, de andere een meningmonopolie en de poen. Geen politiek correcte haan die er naar kraaide.

Andere meningen

Natuurlijk viel de eenzijdigheid van de kongsi op, maar wat kan je doen als zelfs je ingezonden stukken (overkwam mij talloze malen) worden geweigerd en je in de rubrieken wordt genegeerd? Inderdaad 50.000 medestanders zoeken en een eigen omroep beginnen. Ik deed met enkele medestanders in 2008 al een poging een eigen omroep op te richten, maar de concurrentie van Powned en WNL was te groot. Helaas is vooral WNL een verlengstuk van de VVD geworden. Het feit dat zij Ongehoord Nederland graag willen verbieden zegt voldoende. Een ondemocratische actie om het eigen hachje te redden lijkt ze geoorloofd.

Ongehoord Nederland

Deze door 65.000 Nederlanders ondersteunde omroepvereniging zendt nu al een tijdje twee keer per week van 12.15 tot 12.50 de mening uit van mensen, die zich niet gehoord voelen. Vanaf dag één zijn klachten over de inhoud bij de NPO en de omroep ombudsman binnengekomen van mensen, die geen afstandsbediening hebben en dus niet kunnen zappen. Ik ben drie keer bij ze in de uitzending geweest. Na de dood van Pim heb ik zeker een jaar bij vrijwel alle omroepen het woord gevoerd: ik ken het klappen van de zweep. Iedere omroep heeft haar naam groot op de gevel staan: liefst in neonletters. Bij ON is het zoeken naar de bel. Nergens is te zien, dat achter de deur in een bepaald gebouw een omroep zit: op advies van de beveiliging! Zover is het nu dus al. De mensen die niet kunnen zappen, kunnen klaarblijkelijk wel gewelddadig worden.

Ondemocratische tendens

Al drie keer heeft ON een boete gehad, niet van de rechter maar van de uiterst subjectieve NPO. Nu is men nog een stap verder gegaan om onwelgevallig nieuws te weren. De staatssecretaris is gevraagd om het uitzendingsrecht van ON in te trekken. Bij die actie valt vooral de kortzichtigheid op, maar het past binnen een tendens. Afschaffen referenda, verbieden van “haatzaaiende boeken” en het gebruik van bepaalde woorden, een wet om zogenaamd ondemocratische politieke partijen te verbieden, de politieke partij Ons Den Haag op valse voorwendselen uit het bestuur stoten, een docent van de UvA schorsen omdat hij commentaar op Woke-collega’s heeft en nu dus een poging om 65.000 donateurs hun wettelijke recht op nieuwsgaring te ontnemen. Misschien is de volgende stap wel een voorstel het kiesrecht van alle BBB stemmers in te trekken. Politiek correct Nederland is er schaamteloos genoeg voor.

De lakmoesproef gaat nu beginnen, want de staatssecretaris gaan een uitspraak doen. We mogen hopen dat ze zich laat inspireren door de  steeds actueler wordende spreuk op het standbeeld van Pim. “Laten we waken over de vrijheid van spreken.”

 

*zoek op Gerrit Komrij: De zittende politicus.