Rotterdam is kampioen liquidatie in Nederland. We zijn financieel geroosterd door de Blunderput, het Schiekadeblok, het Waterfront, de Hoekselijn en recentelijk Feyenoord City en Museum Boijmans van Beuningen, en nu dit weer. Je hoeft in deze stad niet eens heel bejaard te zijn om het allemaal te mogen meemaken.

Er zijn in Rotterdam in één jaar tijd 16 mensen omgelegd, zestien! De mislukte pogingen niet meegerekend. Geen idee of het een stadsrecord is, maar het zou me niet verbazen. Ik lig er ook niet wakker van, want alles went. Bovendien is het in Parijs, Miami en Mexico City vast veel erger.

Er gaat in Rotterdam heerlijk van alles mis, maar er is op het stadhuis niemand die zich te pletter schaamt. Hoeft ook niet, want zolang je op laag lokaal niveau hemel en aarde moeten bewegen om in een kutstraat één controlerend cameraatje te mogen plaatsen, zit de schuld bij het systeem.

Vier jaar heeft één lastige tante van D66 in de Rotterdamse raadzaal privacybescherming staan blaten als de VVD het programma Opsporing Verzocht hulp wilde bieden. De VVD ging er op ’t laatst zwaar van zuchten. En ik maar heel simpel denken: what the fuck heb je te verbergen?

Ik ben klaar met het systeem. Wel het 271e onderzoek financieren als de Rotterdamse zusjes van de geflipte Sylvana Simons het hele politieapparaat van racisme beschuldigen, maar geen piek voor méér blauw. Hebben we ook niet, want bij de Blunderput, het Schiekadeblok, het Waterfront, de Hoekselijn en recentelijk Feyenoord City en Museum Boijmans van Beuningen ging men tamelijk stakkerig om met exel. Alweer een systeem. Intussen betalen we ons scheel aan de zich te pletter lachende daders. Ze staan op wachtgeld. Systeem! 

Ik dateer uit de tijd van de eerste dubbele moord aan het Brekelsveld op Zuid. Moeder en kind uit een tabakswinkeltje. Daar lieten we vervolgens vijftien opvolgende jaren allerlei theorieën op los, omdat er tussentijds op dat vlak geen moer te beleven viel. Nu kijken we niet op een moord meer of minder. Maakt ook niet uit, want het zijn voornamelijk afrekeningen in één circuit. Maar pomp nou geen lachgas meer in de raadzaal met opmerkingen dat de stad er zoveel veiliger op geworden is. Daar prik ik intussen met een grote hooivork doorheen.