Bijdrage Ruud Lubken, sinds maandagavond de kersverse voorzitter van SV DONK (opvolger van Jos van der Sprong)

Tja, daar zit ik dan als nieuwe voorzitter van sv DONK… als mijn vader nog eens had mogen mee maken, maar helaas…

Sinds november 2017 kwam de vraag al of ik wilde overwegen om voorzitter te worden. Ik was in principe de enige waarvan men dacht dat die het zou kunnen en willen. Willen hangt inderdaad af van je zelf en je privé omgeving en of je er zelf achter kan staan.

Maar kunnen. Wat moet je als voorzitter kunnen, dat is best lastig denk ik. Ik heb wel de ervaring van 25 jaar voorzitter Jeugdcommissie en 2 periodes als voorzitter van de Jubileumcommissie, en 12 jaar secretaris van het bestuur, maar nu ben je voorzitter van de gehele club en wat dan.. Mensen feliciteren je met het aanvaarden van deze functie, maar waarvoor… je weet dat je je ook allerlei sores op de nek haalt.

Vroeger was het een eer als je voorzitter werd van een voetbalvereniging, maar tegenwoordig ben je meer de pispaal waar mensen tegen aan kunnen zeuren omdat er van alles niet is geregeld binnen de vereniging. De leden en ouders van leden denken een vrijbrief te hebben om alles te verwachten van het bestuur, waarbij het merendeel van de mensen die dit roepen zelf niets voor de vereniging doen of willen doen ‘want daar zijn anderen voor’ en ‘als het me niet zint dan ga ik weg naar een andere club’.

Zeuren vanaf 1 kant is erg makkelijk, waarschijnlijk is het dan ook zeuren omdat men er zelf geen oplossing voor heeft. Dus bij deze voorzitter is het heel simpel: kritiek geven – in normale bewoording – mag, maar dan wel graag een alternatief aandragen waar we serieus naar kunnen kijken als bestuur! Want samen met de overige bestuursleden zijn we er voor ieder lid.

Gelukkig zijn er ook mensen die wel al wat doen voor de club, en dat zijn er ook wel een behoorlijk aantal, die denken van alles bij het bestuur te kunnen neerleggen en als je dan aan diegene iets aan geeft of vraagt, wat men er van vindt dat dat eigenlijk niet kan of hoort, dan roept men direct: Dan stop ik er toch mee; kortom als je een functie hebt aanvaard, dan vooral ook je eigen ding kunnen/willen doen in plaats van het algemeen belang te dienen van de club. Ook daarvoor geld bij deze voorzitter: je doet de functie vrijwillig – en daar zijn we blij mee – maar ik verwacht wel dat iedereen dit doet met zijn beste beentje voor! Mocht je er niet uitkomen dan stoppen we er niet gelijk mee, maar dan overleggen we hoe we het probleem kunnen oplossen als ‘grote’ mensen.

Na een periode, waarin ik er zelf goed over nagedacht heb en thuis heb overlegd, heb ik besloten om de functie van voorzitter te aanvaarden. Maar moet wel aangeven dat ik als voorzitter, samen met het Bestuur en huidige vrijwilligers de vereniging niet kan dragen. De vereniging moet gedragen worden door ALLE leden en samen moeten we er voor zorgen dat de vereniging blijft draaien en dus dat allerlei vacatures vervuld gaan worden. Een vereniging kan niet zonder vrijwilligers en derhalve hoop ik dat leden en/of ouders van leden of wellicht oud-leden die momenteel nog geen vrijwilligerswerk doen, dit alsnog willen gaan doen om samen de vereniging te helpen op weg naar het 100-jarig bestaan in 2020 en daarna ook nog vele jaren.

Maar bovenal, dat we zo trots mogelijk kunnen zijn op ‘ons cluppie’ want vele handen maken licht werk.

Ik vertrouw op jullie medewerking en een goede toekomst bij sv DONK.

Ruud Lubken