Op stap met de Koning...

4 December 2018, 20:45 uur
Algemeen
mainImage
Digitaal Dagblad
Afbeelding is niet meer beschikbaar

Bijdrage van (de Goudse) Lisette Fijn

Twee jaar lang ben ik op stap geweest met de Koning van het Sint Martinusgilde in Luyksgestel: Frank van Leeuwen. Koningin ben ik echter nooit geworden en zo voel ik mij ook niet. Het is vooral Frank zijn ‘ding’ en ik probeer zo goed en zo kwaad mogelijk mee te doen.

Misschien komt dat toch ook door het ‘gat’ in mijn opvoeding. Een Gilde kennen wij hier in Gouda niet, laat staan dat daar een Koning en een Koningin bij horen, schutters, gilde broeders en -zusters, schatbewaarders, tamboers, bazuinblazers, vendeliers, wapenmeesters, staande en gaande dekens enzovoorts.



Eeuwenoude traditie
Een jaar of 6 geleden heb ik al eens een stukje geschreven voor in het clubblad ‘het Martinuske’. Dat ging over mijn allereerste kennismaking met deze eeuwenoude traditie. Ik had het gevoel dat ik in een goed verhaal van Suske en Wiske terecht was gekomen. En dat vind ik eigenlijk nog steeds. Vrienden, familie en collega’s horen soms vol ongeloof mijn verhalen over het Gilde aan. Met foto’s zet ik mijn verhalen kracht bij, want anders kunnen ze zich er absoluut geen voorstelling van maken.

Het Gilde
We zijn nu heel wat jaren verder en inmiddels hoort het Gilde ook bij mijn leven. Ik weet nu dat een ‘koffietafel’ geen tafel is met allerlei lekkere taartjes en koekjes, maar een broodmaaltijd met koffie en een saucijs op het brood, dat de Teeravond een feestje is om het Gildejaar af te sluiten, een Eetfestijn betekent dat je dan minstens 300 schnitzels moet kunnen bakken in de frituur voor een ’etentje’ met bijna 500 dorpsgenoten en een Wip (naast een speeltoestel en activiteit) een ‘dopje’ is waar je met een geweer op moet schieten.

Verbroederen
Op het Europees Schutters Treffen (EST) in het Leudal heb ik kunnen zien dat het Gilde in veel plaatsen nog heel erg leeft. Duizenden mensen kwamen daar verbroederen. Een mooi woord en zo voelde het ook een beetje. Overal gezelligheid en feest. Het maakte niet uit waar je vandaan kwam. Nergens onenigheid, opstootjes of rellen. Politie komt er niet aan te pas. Toch bijzonder gezien de hoeveelheid mensen en drank.

Frank heeft op een haar na het Europees Koningschap gemist. Jammer natuurlijk, maar hoe had het dan verder gemoeten zonder Koningin?

Schieten
Ik zou natuurlijk toe kunnen treden tot het Sint Martinusgilde, want Brabants kan ik steeds beter verstaan, zilver kan ik poetsen en in sommige gevallen zelfs repareren, ik kan 8 kg soepballen draaien voor het Eetfestijn, in de maat lopen tijdens een optocht, drink soms een biertje en ik heb al een viertal (Noor, Thijs, Frank en ik) samengesteld. Bovendien heb ik onlangs weer bewezen dat ik kan schieten.



Op het EST had ik, bij het schieten met een groot Limburgs geweer, alle drie de schoten raak. Bewondering alom van de organisatie en omstanders. Als beloning een mooie pen van het EST gekregen, wat dus gelijk de aanleiding was om een leuk stukje te schrijven voor het Martinuske.

Inmiddels weten we allemaal dat Frank zijn tweede termijn als Koning niet heeft gehaald. Ik had het hem graag gegund. Maar ook de dames van het Gilde, want die hadden een mooie ‘koninginnenjurk’ als leuke verrassing klaar liggen.

Misschien lukt het Frank weer over twee jaar. Dan doe ik die mooie jurk alsnog aan en ga ik ‘Op stap met de Koning’.