Al enkele jaren probeert de Chinese overheid de vastgoedprijzen en de afhankelijkheid van de economie op de vastgoedsector te verlagen. Toen ook nog enkele grote spelers zoals China Evergrande Groep in geldnood leken te raken, kwam een teken van verschuiving in beleid naar voren.
 
Dat China te maken heeft met een vastgoedbubbel lijkt vrij duidelijk. Maar wat kan de Chinese overheid hieraan doen? Bubbels willen namelijk na verloop van tijd knappen. Dat hebben we allemaal meegemaakt in de financiële crisis van 2008 die ontstond in de Amerikaanse huizenmarkt, deels veroorzaakt door een gebrek aan toezicht op hypotheekverstrekking, waardoor miljoenen huizen op papier onder water kwamen te staan. Ondergaat China hetzelfde lot, en trekt het daarmee de hele economie mee in het slop?

Chinese markt
De Chinese vastgoedzeepbel lijkt enorm. Huizenprijzen in grote steden als Peking, Shanghai en Shenzhen liggen op meer dan 30 keer het gemiddelde jaarinkomen van een Chinees. Zelfs in steden die doorgaans als onbetaalbaar worden gezien, Londen en New York liggen de prijzen niet zo hoog: (slechts) 10 keer meer. Huuropbrengsten lijken ook laag, minder dan 2 procent, en het land had in 2017 ongeveer 65 miljoen leegstaande panden. Gelukkig voor buitenlandse investeerders is er nog genoeg om blij over te zijn. Zo trekt de ICT markt in China nog veel buitenlands talent.
 
Maar, daarnaast trekt de vastgoedmarkt enorm veel schulden aan. Ongeveer 27 procent van alle leningen in de Chinese valuta zijn uitgegeven aan de huizenmarkt volgens data van de Chinese centrale bank. Hoe trekt de Chinese overheid dit weer recht, zonder een bankrun, of een totaal verlies van vertrouwen in de vastgoedmarkt?

Vertrouwen
Vastgoed is vooral gebouwd op vertrouwen, en de overtuiging dat groei en het belang van de industrie wordt ondersteund door officieel beleid. Hierdoor zijn de prijzen in de vastgoedmarkt jarenlang gestaag gestegen. Valt dat vertrouwen weg, dan lijkt de bel ineens te kunnen knappen.

Nieuw mantra
Toch is dit precies wat de overheid lijkt te doen. Om de huizenmarkt minder afhankelijk te maken van marktspeculatie hebben regeringsfunctionarissen vaak aangegeven dat de lange vastgoedhausse voorbij is. Ze volgen daarbij het mantra van president Xi Jinping dat huizen zijn om in te wonen, niet om op te speculeren.
 
Gezien deze omstandigheden is het redelijk om je af te vragen waarom een investeerder die de keuze heeft tussen een Chinees vastgoedproject, of een project in een ander land er nog voor zou kiezen in China te investeren.

Wil men beleggen dan kan men ook kiezen voor Nederlands vastgoed. Chinees vastgoed lijkt duur, weinig op te leveren qua huur en men kampt er met enorme leegstand. De tijd zal uitwijzen of kapitaal daadwerkelijk Chinees vastgoed verlaat, of dat Chinese regeringsfunctionarissen een uitweg vinden voor een bubbel die elk moment lijkt te barsten.