Ik ga terug naar mijn vaderland...

20 November 2018, 10:15 uur
Columns
mainImage
Digitaal Dagblad
Afbeelding is niet meer beschikbaar

Column Theo Krins |

Ik ga terug naar mijn vaderland...

Stichting 21 maart Gouda hield vrijdag 16 november 2018 de 6e Goudse Rede voor Verdraagzaamheid.



De rede werd uitgesproken door Samira Bouchibti (zie foto hierboven), beleidsadviseur sociale en maatschappelijke vraagstukken met als titel: "Waarom zijn wij Nederlander?"

Op deze avond kwam ook Hartini, die na te zijn geadopteerd nu wees is, aan het woord. Ze heeft besloten terug te gaan naar haar vaderland, waar ze bijna nooit woonde...

Voormalig stadsdichter Ruud Broekhuizen maakte daar een aangrijpend gedicht over.

Ontmoeten
Praten over de Nederlandse identiteit is niet gemakkelijk. Koningin Máxima heeft destijds veel mensen boos gemaakt met haar statement dat 'de Nederlander ' niet bestaat. Zij bedoelde waarschijnlijk te zeggen dat de Nederlanders onderling behoorlijk kunnen verschillen, of het nu gaat om eten en drinken, cultuur of gebruiken. Samira Bouchibti schonk aandacht aan de thema's Vrijheid, Identiteit en Polarisatie (VIP).
Mensen moeten elkaar ontmoeten en met elkaar in gesprek gaan om elkaar te kunnen begrijpen!



Twee keer wees
Daarna kwam Hartini aan het woord. Als baby werd Hartini afgestaan door haar Indonesische ouders. Ze trof het: toen ze 4 maanden oud was werd ze geadopteerd door 2 liefdevolle ouders uit Gouda. Ze had een warme jeugd, maar toen in haar tienerjaren snel achter elkaar haar twee ouders overleden was ze in haar jonge leven inmiddels twee keer wees geworden.

Ze zocht naar haar roots, soms intensief, soms oppervlakkiger. Ze woonde enige tijd in Indonesië maar kwam toch weer terug, "Goudse kaaskop" die ze zich ook voelde.

Waar word je identiteit door bepaald, waar hoor je thuis?

Toen Hartini, ze is violiste, deze zomer weer in Indonesië was voelde ze het opnieuw. En nu met zekerheid. Ze hoort daar. En deze zomer zal ze remigreren, zoals ze het zelf noemt. Terug naar haar vaderland. Waar ze bijna nooit woonde. Waar ze toch thuis is.



Ruud Broekhuizen en Hartini

"Spiegel" (gedicht van Ruud Broekhuizen)

Ik wil alleen je stem maar horen

Die schreeuwde toen ik werd geboren

En verloren ondersneeuwde in een toekomst

Zonder jou;

Is er overeenkomst als ik snauw, huil, lach, zing

De dag verdring met muziek

Of was het stil toen ik ging

In doeken, een mand een bed

Langs de kant gezet, met zachte hand

Opgepakt en weggebracht

Naar een land waar ik de geluiden niet ben

Je stem niet meer herken

Ik wil alleen je hand maar voelen

die misschien even door mijn haren ging

voor jaren van herinnering

en mij losliet

Zijn ze stram, klam, klein, fijn als bij mij

Een kind zich schatert, mijn vingers

de lach van haar wangen vangt

om de dag te dragen die verlangt

naar vragen waar het loslaten begint

en het vasthouden stopt

verschopt door lege handen

die te kort zijn om te omarmen

Ik wil alleen je talent maar weten

Die je bij je draagt en ongevraagd

In huis tot een lied omzet

Of een gebed

Kun jij jezelf verliezen in muziek

Waarin elke noot een uniek

Deel van je ziel blootlegt

Dat zich subtiel aan de dood hecht

Meer nog dan aan het leven

Zweven er soms coupletten langs

Je geweten zoals ik met mijn snaren

Alles kan vergeten

Ik wil alleen je ogen eens zien

Misschien dat een opslag de lach

Van herkenning vindt, een kindsblik

Op een verjaardag

Is het dezelfde onrust die de lust

Tot leven kust, de wens dat

ieder mens liefde is en ik mijn geliefde mis

die ik nooit heb gezien

maar voelt als de spiegeling van mijn aarde

de oude nieuweling die ervaarde

dat je alleen naar thuis kunt gaan

waar je wieg heeft gestaan

Ik wil alleen maar voor de spiegel staan

En dat ik dan net zo lang kijk

Om te zien

Of ik op je lijk

 

Zie ook www.theokrins.blogspot.nl

Theo Krins is fractievoorzitter van de ChristenUnie in Gouda en werkzaam als manager vermogensadvies bij verzekeringsmaatschappij Scildon, het voormalige Legal & General.