In de rust van het duel tussen Oranje en China werd er officieel afscheid genomen van Marloes Nijhuis. Zij bedankte eerder dit jaar na jaren van trouwe dienst voor Oranje. De 28-jarige routinier van Oranje en het Goudse Widex GZC Donk wil zich meer gaan focussen op haar maatschappelijke carrière en dat valt niet te combineren met het fulltime topsportprogramma van Oranje.

Marloes Nijhuis debuteerde in 2009 voor Oranje en won in haar eerste internationale seizoen met het A-team in 2010 direct een bronzen medaille op het EK in Zagreb. Daarna maakte ze ook deel uit van de zilveren formatie op het EK 2014 in Budapest, het WK 2015 in Kazan en het EK 2016 in Belgrado. Ook veroverde ze met het Nederlands team brons (2015) en zilver (2016) in de FINA World League.

Karakter
Dat ze niet werd geselecteerd voor het EK 2018, was voor Nijhuis persoonlijk een grote teleurstelling. Zonder haar won Nederland goud in Barcelona. Ze toonde karakter door zich terug te knokken in de ploeg met als beloning de winst in de LEN Europa Cup voor landenteams, onlangs in Turijn. “Dat was voor mij zelf natuurlijk wel een prettige revanche, maar aan de andere kant merkte ik dat ik er ook weer niet superblij van werd. Eerlijk gezegd is het heilige vuur bij mij een beetje verdwenen en dat is wel nodig als je in Oranje wilt spelen en aan de laatste fase van de Olympische cyclus begint. Ik merkte dat mijn wens om meer te gaan doen met mijn andere passie, sociaal-maatschappelijke hulpverlening, steeds sterker werd”, verklaart Nijhuis.

“Natuurlijk is het nog maar een jaar tot Tokio en ook komende zomer liggen er weer mooie uitdagingen met de Super Final van de World League en het WK in het verschiet. Maar als je de motivatie niet meer kunt opbrengen om fulltime met topsport bezig te zijn, dan is zelfs een maand langer doorgaan al te veel. Ik ben voor de bondscoach geen ‘zekerheidje’, heb ik gemerkt, en werd zelf ook steeds nieuwsgieriger naar het leven buiten de topsport. Niet alleen qua werk, maar ik wil bijvoorbeeld ook graag een stukje meezwemmen met de Elfstedentocht van Maarten van der Weijden. Alles bij elkaar voelde het gewoon goed om dit besluit te nemen, voordat het Nederlands team aan het zomerprogramma begint.”

Landstitel
Marloes Nijhuis begon met waterpolo bij Heidelberg in Borne (later opgegaan in WS Twente). Via Polar Bears en Widex GZC Donk maakte ze de overstap naar het Griekse Vouliagmeni NC. Vorig jaar keerde ze terug bij GZC Donk, de club waarmee ze afgelopen weekend de landstitel won.

Bondscoach Arno Havenga betreurt het vertrek van Nijhuis. “Ik vind het ontzettend jammer dat Marloes ermee stopt. Ze was tien jaar lang een vertrouwd gezicht in de selectie en had een belangrijk aandeel in de medailles die we in die periode hebben gewonnen. Op haar inzet en instelling was nooit iets aan te merken. Met de doorbraak van meerdere jonge talenten in de afgelopen jaren, werd de concurrentie in de selectie steeds groter. Dat is goed voor het algehele niveau en ook voor mij als bondscoach een situatie die je graag wilt hebben. De andere kant van de medaille is dat speelsters die in hun hoofd ook al met een maatschappelijke carrière bezig zijn, eerder de knoop doorhakken in het nadeel van de topsport. Marloes is nu de derde speelster in korte tijd die dat heeft gedaan, ook en vooral omdat ze als geen ander weet dat je júist in het Olympisch jaar 100% toewijding nodig hebt. Dat is heel erg spijtig, maar wel eerlijk naar zichzelf, het team en naar de staf. Ik ben haar dankbaar voor alles wat ze voor ons heeft betekend en wens haar het allerbeste in de toekomst.”