Sandy en Sandor verlaten Visgilde Gouda

1 February 2020, 07:15 uur
Ondernemen
mainImage
Parole, Pieter van Vliet

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Sandy en Sandor Lugthart stoppen bij Visgilde Gouda in Winkelcentrum Bloemendaal. En wel vanaf vandaag zaterdag 1 februari. Dat is eerder dan verwacht en gepland, maar de mogelijkheid diende zich aan om het stokje over te geven aan twee jonge ondernemers.

“We zijn het ook een beetje zat”, zucht Sandor. “Ik doe dit al 27 jaar. Mijn vrouw Sandy niet veel korter. Dag in dag uit, week in week uit. We hebben de afgelopen jaren werkweken gemaakt van 70 tot 80 uur. Nee, ik ben zeker niet van plan om thuis stil te gaan zitten. Dat zit niet in mijn genen. Ik ga verder als freelancer en mezelf verhuren als visboer. Voor wie me maar nodig heeft. En voor een werkweek van 30-40 uur. Dat schijnt normaal te zijn, zo heb ik mij laten vertellen...”

“Lichamelijk is het zwaar”, ondervindt de 48-jarige Sandor. “Je loopt letterlijk en figuurlijk de benen en tal van andere gewrichten uit je lijf. Altijd staan, altijd zwaar sjouwen: een aanslag op schouders, nek en knieën. Het is immer zwaar tillen. Er komt veel gewicht op je armen, rug en benen…”

Kantelpunt
Het lichaam begint een beetje te protesteren, merkt Sandor. “Onlangs heb ik iets aan mijn oog gehad: een netvliesloslating. Mijn vrouw Sandy onderging onlangs een hernia-operatie en binnen een paar weken was ze weer aan het werk. Dan ga je nadenken. Gaan we dit de komende jaren nog doen? Hoe lang ga ik dit nog doen? Het was een kantelpunt…

“Je staat regelmatig onder druk. Op het werk in de winkel, maar zeker ook thuis”, zo gaat Sandor verder. “Feestjes, zwangerschappen, kerst: je moet er veel voor laten en nog meer voor doen. Mijn vrouw Sandy heeft in de twee zwangerschappen nog tot drie weken voor de bevalling gewerkt. Vier dagen na de bevalling stond ze weer achter de balie. En voor borstvoeding even op en neer naar haar ouders. En weer verder…. Ja, je geniet er anders van.”

Sandy en Sandor wilden daar verlichting in aanbrengen. “Dan neem je een beslissing. Ik ben (pas) 48 jaar. Als je nog wat anders wilt doen, moet je het nu doen…”

Beste vis en beste deals
“We hebben 25 jaar Visgilde Gouda gerund. Eerst 20 jaar bij ingang van de oude bibliotheek. En nu al weer 5 jaar hier, centraal in het winkelcentrum. Ik ga nog drie keer in de week naar de visafslag. Met de kerstdagen vaker. Dan krijg je immers de beste vis en de beste deals. De kwaliteit moet ten alle tijden hoog blijven. En daarvoor moet je vroeg je bed uit: 5 uur. Het is niet anders…”

Daar komt vanaf 1 februari dus verandering in. “Dan ga ik naar werkweken van 20-30 uur. Ik ga mezelf verhuren. Waar en aan wie? Het maakt mij niet zoveel uit. Het moet wel een viswinkel zijn met potentie. Er is overval vraag naar vakmensen. Het is even inleven en inlezen in het kassa-systeem en dan is dit kunstje overal te doen. Jawel, misschien wel bij mijn opvolgers. Wie weet…”

Vakantie
“En lekker op vakantie, wanneer het ons uitkomt. Heerlijk. Met een eigen zaak houd je de druk en de zorg voor je winkel, je vis en je personeel. Het is nooit te veel geweest. Er altijd druk op gezet. En we hebben er veel voor moeten doen en laten. Maar we hebben er ook ontzettend veel voor terug gekregen…”

De twee zonen van Sandy en Sandor, Sven van 19 en Stephan van 23 jaar, waren de afgelopen jaren regelmatig in Visgilde te vinden. Maar een voortzetting van het familiebedrijf zat er niet in. “Sven en Stephan hebben zaterdags regelmatig meegewerkt. Maar ze wilden niet in de zaak. En als je er niet voor 100 procent achterstaat, moet je het niet doen.”

“Het is ook een intensieve baan. Veel uren maken. Van 8 tot 18u00 in de winkel en dan ben je er nog niet. Het zijn lange dagen. Qua kennis is het goed te doen en bij te houden. Dat hebben we te danken aan het samenwerkingsverband Visgilde. Aangesloten viswinkels krijgen recepten, maaltijden, workshops, vergaderingen. Kennis wordt continu bijgespijkerd…”

Plezier en liefde
“We hebben het altijd met veel plezier en liefde gedaan. Het was onze lust en leven. Bovenal zijn we onze klanten zeer dankbaar dat ze altijd zijn blijven komen. Dat is toch een teken dat we goed voor ze gezorgd hebben, als team. Het is een compliment dat we een goed lopende viszaak hebben.”

De vaste klanten weten het inmiddels dat Sandy en Sandor vertrekken. De praatjes in aanloop naar de bewuste datum, gaan dan ook zeker niet over het weer. “We hebben al heel veel reacties gehad. En de reacties die we krijgen, zijn hartverwarmend. Sommigen staan zelfs te huilen. Ja, veel van mijn klanten heb en bedienen we vanaf het eerste uur. Klanten die toen in de kinderwagen zaten en visfrietjes aten, staan nu met de kinderwagen zelf in de winkel…”

Loeren
Het afscheid komt ook voor Sandor sneller dan verwacht. “Toen we besloten om de zaak van de hand te doen, dacht ik dat het nog wel 1 tot 2 jaar zou duren, voordat het zover was. Dat staat er normaal ook voor. Maar het was in één week beklonken. Die jongens zaten er al een hele tijd op te loeren. De winkel ligt natuurlijk lekker centraal voor ze…”

“We zijn blij en opgelucht, maar ik was er eerlijk gezegd nog niet echt aan toe. Dacht dat ik nog zeker een jaar moest doorgaan.”

“Ik ben op mijn zestiende van school gegaan en ben begonnen in de dierenzaak van mijn vader aan de Karnemelksloot. Eigenlijk was dat al op mijn 8/9-de jaar. Maar ik had meer met dooie dan met levende dieren. Op 19-jarige leeftijd begonnen bij een viszaak en op mijn 20-ste gestart met een eigen viszaak. Op mijn 22-ste begonnen bij Bert Blom in Bloemendaal en twintig jaar geleden de zaak overgenomen.”

Geleefd als profvoetballers
“We hebben er veel voor gedaan en veel voor gelaten. Geleefd als profvoetballers. Feestjes moeten overslaan of vroeg naar huis. Maar veel voor teruggekregen. We zijn nu 29 jaar samen. We kennen elkaar vanaf ons 18-de jaar. We hebben altijd samengewerkt. Al is Sandy niet altijd zichtbaar. Maar zeker altijd aanwezig, zeker achter de schermen. Ze weet hoe het werkt. Al ben ik de baas. En dat geeft wel eens wat wrijvingen.”

“Voor mijn opvolgers hoop ik dat het goed gaat en dat ze de kwaliteit die wij leveren kunnen handhaven. Of wellicht wel verbeteren. Wie weet. Ik hoop dat ze groeien. Tien procent groei is sowieso te halen. Met de computer, facebook, instagram, online-verkoop. Daar zit al de nodige winst. Daar heb ik niets mee. Ik kan niet eens een computer aanzetten. Daar zit groei in.”

“Maar zeker ook in het feit dat ze met z’n tweeën zijn.  Wij gaan iedere zomer twee weken dicht. Dat hoeven zij niet te doen. Er kan er altijd een aanwezig zijn. Daar zit de eerste winst. Ze hoeven geen inkomsten mis te lopen. Online verkoop wellicht? Bezorgservice van broodjes vis. Een vismiddag op een bedrijventerrein. Ze hebben mooie en goede ideeën.

Herinneringen
Voor Sandy en Sandor rest herinneringen. “We hebben hier veel meegemaakt. Mooie, gekke en bijzondere dingen. We hebben gelachen en gejankt. We zijn dankbaar. Begin januari heb ik het de eerste klanten verteld. De klanten waarmee we een band hebben. Vandaag, zaterdag 1 februari nemen we afscheid, met een grote ploeg, introductie van de nieuwe jongens die nu al meelopen om te kijken hoe de winkel loopt. Maar het is ook een gewone verkoopdag. We gaan er nog een keer hard tegenaan. Maar er zeker ook van genieten…”