Ik ben na de spreekbeurt van raadslid Astrid Kockelkoren over de woonwanhoop in Rotterdam gauw thuis gaan meten hoeveel ruimte ik heb om in te schikken. Behoorlijk. Als ik mijn werkkamer opoffer en de douche verplaats heb ik anderhalve verdieping over. Met ’n beetje goede wil zelfs twee, maar dan moet de hond in de echtelijke sponde bereid zijn op te schuiven. Nu slaap ik apart. Na vijftig jaar huwelijk een weldaad.
Maar vooruit, voor Astrid Kockelkoren geef ik graag m’n privacy op. Elke vierkante meter telt. De meetlat steekt uit haar tasje. Vandaag rolt ze ‘m uit bij VVD-raadslid Lansink. Die woont met z’n tweeën nog ruimer dan ik. Maar haar grootste slag slaat ze volgende week als de echtgenoot van haar eigen oud-verkeerswethouder Judith Bokhove aan de beurt is. Panden genoeg, zeggen ze bij Leefbaar.
Ssssst, allemaal opgekocht van de gemeente, voegen ze er dan fluisterend aan toe. Meestal met zo'n Crooswijkse big smile uit 1960. Je moet in het stadhuis de weg maar weten.
Ik erger me al jaren heel gezond aan GroenLinks (Rosenmöller, Klaver, die vooral) maar gek genoeg niet aan Kockelkoren. Gisteren zei ze zoiets als: opzouten met die gasten bij Bouw en Woningtoezicht. Die versjteren de hele boel. Mag ik een erkertje bouwen? Ja hoor. Maar als de timmerman dan een half jaar later met de uitgemeten hardhouten latjes de stoep op rijdt om de zaak in elkaar te flansen, mag het ineens weer niet. Een nieuwe ambtenaar! Lekker om op te schieten.
Kan allemaal in Rotterdam. Heeft de burgemeester geen weet van. Kockelkoren zei het allemaal heel anders en keurig op z’n groenst, maar toch hoorde je tussen de regels door dat Astrid er gallisch van werd.
Treiterambtenaren. Regelrommelaars. Kleine boefjes. Maar ondertussen: veel leed.
Als een mantelzorgcabine voor een oudje wel enigszins soepel een tuin in gehesen mag worden, waarom dan niet een prefabhuis voor een jong stel? Ik heb een tuin die nergens begint en nergens eindigt. Als je er zes kant en klare woningen in ritst, hebben ze binnen niet eens stapelbedden nodig. Maar offer dan ook een beetje groen op, Astrid. Wees een grote meid.
Pas dan kan je tegen bouwwethouder Chantal Zeegers zeggen dat ze moet kappen met die vreselijke regels, want daar zit de crux.
Nog een tip die me te binnen schiet. Er staan in Rotterdam honderden winkels leeg en te verpieteren. Transformeer ze in één vloeiende beweging naar woning. Doe er een maand over, maar niet langer. En zet waar nodig die strontvervelende VvE’s met een truc buitenspel, want die worden toch alleen maar bestuurd door chagrijnen, die als de dood zijn dat ze studenten in hun flat krijgen. Ach gossie. Een beetje herrie en levensvreugde.
Dus ik bedoel maar: doe iets. Maar steel niet alleen van de mensen die hard gewerkt hebben om ruim te kunnen wonen.