Column Jan Steigenga |
Wat is er mis met een gewone bruine boterham?
Het is altijd wat met de jeugd van tegenwoordig. Jaren geleden hadden we het over de patatgeneratie, nu wordt er gesproken over pampergeneratie. De jeugd wordt in de watten gelegd, wordt gepamperd. Zeg het maar. Wat wil je? Prima, zo gaan we het doen.
Voor de jongeren onder ons behoeft het begrip ‘patatgeneratie’ enige uitleg. Deze typering staat voor jeugd die zich eigenlijk alleen wil voeden met patat, frikandel, berenklauw en ander ongezond spul. Jeugd die ongezond leeft en vaak een slechte conditie heeft, maar erg hoog opgeeft van de eigen kwaliteiten in de sport.
Leo Beenakker was de eerste die de toenmalige generatie zo typeerde. Hij was toen trainer van Ajax.
Eigenlijk kunnen we nu de patat, en dergelijke aanvullen met kebab, kapsalon, frikandelbroodjes, croissantjes en andere dikmakers. Verder is er vrijwel niets veranderd. De conditie blijft slecht en de zelfkritiek is vaak ver te zoeken.
Er worden op verschillende plaatsen pogingen ondernomen om kraampjes die dicht bij scholen staan te verplaatsen naar minder snel toegankelijke plekken. Dit om te bereiken dat de jeugd gezonder gaat eten. De protesten zijn niet van de lucht. En dat terwijl de school vaak zelf een aanzienlijk goedkoper en gezonder alternatief biedt!
Waar bemoeien ze zich mee!
Mijn woonhuis staat dichtbij de route van een school voor voortgezet onderwijs en een supermarkt en dat is duidelijk te merken. Vrijwel dagelijks ligt die route bezaaid met plastic verpakkingen van luxe lunchvervangers. Afgelopen week scheelde het niet veel of ik kreeg onbedoeld een vol blikje limonade naar mijn hoofd geslingerd. Gelukkig was ik nog in mijn tuin, want anders was het blikje niet alleen maar op het pad achter mijn huis neergekletterd. Een vol blikje. Of het niets kost!
Al tijden ergerde ik me aan de troep die de leerlingen telkens achter lieten. Nu was de maat vol en snelde ik naar de betrokken school. De dader was veel vlugger dan ik, dus die heb ik niet kunnen traceren, maar ik wist wel dat deze echt op de betrokken school zou moeten zitten. Dat werd bevestigd door andere leerlingen van die school.
In de school heb ik mijn beklag gedaan bij de schoolleiding. Deze reageerde heel positief. Er zou onmiddellijk een mailtje uitgaan naar alle leerlingen. Bij een volgende klacht zou er geen toestemming meer verleend worden om in de pauzes het schoolterrein te verlaten. De schoolleiding verzuchtte daarbij dat dat de enige maatregel was die echt werkte, want op medewerking van de ouders hoefde de school niet te rekenen.
En die laatste opmerking deed me zeer. Is het zo echt zo treurig gesteld met de opvoeding van onze kinderen? Krijgen de ouders het niet voor elkaar dat hun kroost zich beperkt tot de gezonde bruine boterham?
Vroeger, ja vroeger nam iedere leerling voor tussen de middag een trommeltje met gezonde boterhammen mee. Vroeger behoorde een stuk fruit vaak tot de standaardvoeding voor de lunch. Wat is er toch mis met een gewone bruine boterham? Niets toch?
Voor de jongeren onder ons behoeft het begrip ‘patatgeneratie’ enige uitleg. Deze typering staat voor jeugd die zich eigenlijk alleen wil voeden met patat, frikandel, berenklauw en ander ongezond spul. Jeugd die ongezond leeft en vaak een slechte conditie heeft, maar erg hoog opgeeft van de eigen kwaliteiten in de sport.
Leo Beenakker was de eerste die de toenmalige generatie zo typeerde. Hij was toen trainer van Ajax.
Eigenlijk kunnen we nu de patat, e.d. aanvullen met kebab, kapsalon, frikandelbroodjes, croissantjes en andere dikmakers. Verder is er vrijwel niets veranderd. De conditie blijft slecht en de zelfkritiek is vaak ver te zoeken.
Er worden op verschillende plaatsen pogingen ondernomen om kraampjes die dicht bij scholen staan te verplaatsen naar minder snel toegankelijke plekken. Dit om te bereiken dat de jeugd gezonder gaat eten. De protesten zijn niet van de lucht. En dat terwijl de school vaak zelf een aanzienlijk goedkoper en gezonder alternatief biedt!
Waar bemoeien ze zich mee!
Mijn woonhuis staat dichtbij de route van een school voor voortgezet onderwijs en een supermarkt en dat is duidelijk te merken. Vrijwel dagelijks ligt die route bezaaid met plastic verpakkingen van luxe lunchvervangers. Afgelopen week scheelde het niet veel of ik kreeg onbedoeld een vol blikje limonade naar mijn hoofd geslingerd. Gelukkig was ik nog in mijn tuin, want anders was het blikje niet alleen maar op het pad achter mijn huis neergekletterd. Een vol blikje. Of het niets kost!
Al tijden ergerde ik me aan de troep die de leerlingen telkens achter lieten. Nu was de maat vol en snelde ik naar de betrokken school. De dader was veel vlugger dan ik, dus die heb ik niet kunnen traceren, maar ik wist wel dat deze echt op de betrokken school zou moeten zitten. Dat werd bevestigd door andere leerlingen van die school.
In de school heb ik mijn beklag gedaan bij de schoolleiding. Deze reageerde heel positief. Er zou onmiddellijk een mailtje uitgaan naar alle leerlingen. Bij een volgende klacht zou er geen toestemming meer verleend worden om in de pauzes het schoolterrein te verlaten. De schoolleiding verzuchtte daarbij dat dat de enige maatregel was die echt werkte, want op medewerking van de ouders hoefde de school niet te rekenen.
En die laatste opmerking deed me zeer. Is het zo echt zo treurig gesteld met de opvoeding van onze kinderen? Krijgen de ouders het niet voor elkaar dat hun kroost zich beperkt tot de gezonde bruine boterham?
Vroeger, ja vroeger nam iedere leerling voor tussen de middag een trommeltje met gezonde boterhammen mee. Vroeger behoorde een stuk fruit vaak tot de standaardvoeding voor de lunch. Wat is er toch mis met een gewone bruine boterham? Niets toch?
Jan Steigenga is gepensioneerd directeur van een basisschool