Column Elsje Veth |

Vliegende bidons in de Tour

De UCI. Er wordt veel over geschreven en nog meer over gesproken. Het almachtige bastion in Zwitserland dat de wielersport regeert.

De UCI en de Tour de France. Een aantal van de bestuursleden verveelde zich en pakte het grote regeltjesboek er weer eens bij, bladerend naar regel 1.3.024 en zoveel. Lijdende voorwerp: de bidon.

Een beetje renner drinkt graag een bidonnetje of wat tijdens de koers. Eenmaal leeg gedronken, vormt de bidon nutteloze ballast. Zeker als er bergop gereden wordt. Hatseflats. Het voorbijrazende peloton zorgt niet zelden voor een schouwspel van rondvliegende bidons.

Het moet maar eens afgelopen zijn met dat milieu onvriendelijke gedrag, zo heeft de UCI en de tourorganisatie in saamhorigheid besloten. Er zijn speciale bidon-drop-off-zones ingesteld, te herkennen aan wegwijsborden aan de zijkant van de weg.

Boetes zijn ingesteld. De Franse renner Sylvain Chavanel is het eerste slachtoffer van de nieuwe regelgeving. De snoodaard gooide vlak voor de door borden gemarkeerde drop-off-zone zijn bidon de graskant in. Merde!

Verbazingwekkend, deze nieuwe oprisping van zowel de UCI als de organisatie.

Regelmatig zie je beelden van toeschouwers waarvoor het schouwspel van het voorbijrazende peloton niet meer belangrijk is. Die hebben maar één missie; een bidon bemachtigen. In hun enthousiasme lopen ze zichzelf voorbij en andere fans ondersteboven.

Met het instellen van de bidon-drop-off-zones kan dit bij wielersportfanaten onmiskenbare gedrag op zijn minst tot bizarre ongelukken lijden. Het milieu-issue van rondvliegende en neerdalende bidons zinkt hierbij in het niet.

Elsje Veth publiceerde twee verhalenbundels; ‘Neus snuiten en doorhoesten’ (2015) en ‘Rafels’ (2017). ,,Mijn columns ademen charme, levenslust, wijn en hoge hakken uit. Met hier en daar een vleugje peper,”

Twitter: @elsjeschrijft.

Bron: Zoetermeers Dagblad.