Mevrouw Kaag van D66 vindt het terecht dat Johan Derksen stopt, omdat hij een niet echt grappig en waarschijnlijk verzonnen voorval uit de jaren zeventig op de buis vertelde. Ze durft zelfs het woord normering in haar mond te nemen.

Nu heb ik hypocriet gedrag gezien en gehoord, maar dit slaat bijna alles. Mevrouw Kaag heeft een vrouw, die herhaaldelijk geklaagd heeft over wangedrag van een medewerker niet in bescherming genomen; de dader was een belangrijke D66’er en een bekende van haar: vandaar. Voor de één normering voor de ander – indien mogelijk - de doofpot.

In onze eigen stad heeft jarenlang een gemeenteraadslid zijn rol van “vieze man” in de praktijk kunnen brengen. Ondanks de vele klachten van medewerkers en andere vrouwen in zijn omgeving bleef hij volharden in zijn stuitende en smerige gewoontes. Bij zijn partij maakte men er zelfs een grap van, want Van Heemst werd geïntroduceerd als jurylid bij de miss Hindoestaans Rotterdam verkiezingen; waarschijnlijk door een collega met connecties in die kringen.

Nu is het opleggen van regels aan anderen een vast patroon binnen het Woke-denken. Zij stellen de normen en bepalen de waarden waarvan die normen worden afgeleid.

In de jaren zestig, die de belangrijkste grondslag vormen voor mijn normbesef, ontstond een rel toen Phil Bloem in 1967 op televisie haar blote borsten liet zien. Een statement tijdens de ontstane strijd voor meer seksuele vrijheid.

Met name christelijk Nederland maakte bezwaar. Zij waren gewend om de waarden en normen te stellen en weigerden dat voorrecht zonder strijd op te geven. Overigens wist ik uit ervaring dat ook binnen de sociaal democratische AMVJ-preutsheid hoogtij vierde.

Mijn vader, door scha en schande liberaal geworden, had een eenvoudige oplossing voor hun probleem: “Er zit toch een aan- en uitknop op je televisietoestel?”

Een jaar later werd “volksschrijver” Gerard van het Reve aangeklaagd wegens godslastering, omdat hij God voorstelde als een éénjarige ezel, waarmee hij zich fysiek wenste te verenigen. De mening van mijn vader kwam weer op hetzelfde neer: “Je bent niet verplicht dat boek te lezen; zeker als je gewaarschuwd bent.”

De kern van de zaak is dat er groepen in de samenleving zijn, die hun manier van denken willen opdringen aan anderen. Dat is van alle tijden, maar in onze gehaaste samenleving van overprikkeling voltrekt dat proces zich in een veel rapper tempo.

In de jaren zestig waren de rebellerende jongeren, ook voor de pers en grote delen van het establishment, duidelijk de voorbode van een nieuwe “betere” tijd. Seksuele vrijheid, vrijheid van meningsuiting en gelijkwaardigheid van alle mensen binnen de samenleving werden zo afgedwongen.

De hypercorrecte Woke-elite brengt die door mijn generatie verworven waarden in gevaar. Ze gebruiken daarbij nieuwe wapens: dreigen met geweld,  gebruiken van geweld en broodroof! Wilders kan niet vrij leven en adverteerders kiezen uit angst voor de intolerantie, die door de media wordt gedragen, min of meer gedwongen voor de woke-ideologie. Reve werd door de rechter vrijgesproken. Zou dat nu gebeuren met een schrijver die Allah zou schrijven i.p.v. God?

Over mevrouw Kaag en haar eenzijdige en hypocriete normering nog even dit. Hoe haalt ze het in haar hoofd om mij de vrijheid te ontnemen zelf te bepalen waar ik naar wil kijken? Ik wil de aan- en uitknop gebruiken zoals mijn vader het me geleerd heeft, daar heb ik mevrouw Arrogant niet voor nodig. Ik zap als ik haar tronie op de buis zie en laat het voetbalkantinegezwets graag aanstaan. Dat laatste kan voorlopig niet meer: de gure woke-wind gaat met de dag harder waaien.

Wanneer gaan we het tij keren?