De KNVB verkent niet langer de mogelijkheid van het verplaatsen van haar sportcentrum in Zeist naar het laatste stukje groen tussen Barendrecht en Rotterdam. Bij al mijn diepe wantrouwen tegenover de voetbalbondbazen heb ik dit nieuws niet eens hoeven wegslikken. Ik wist het al op de dag dat ze de verkenning aanvroegen. Dit was een test voor goedgelovigheid en dat sportwethouder Achbar er ingestonken is, is cabaret.  

De KNVB wildehelemaal niet Rotterdam. Ook niet naar Almere. Zelfs als ze de mooiste bossen in Noord Brabant aangeboden krijgen zijn ze niet geïnteresseerd. De KNVB wil maar één ding en dat is medewerking van de gemeente Zeist om in het bezit te komen van de landgoederen rondom de huidige locatie. De rest is komedie.

Zo op het oog is de directeur van de KNVB een nette procuratiehouderachtige vrouw en zijn de commissarissen onberispelijke figuren, maar in werkelijkheid is het allemaal voetbalpenose en ik neem het die gladjakkers zeer kwalijk dat ze een arme stad als Rotterdam met een onervaren sportwethouder zo op kosten hebben gejaagd. 

Vanmorgen las ik het persbericht van het stadhuis. Ik kwam niet meer bij van het lachen. Ze namen het traject zelfs nog zorgvuldig en constructief. De schatten.