Column Teun Rijsdijk |
Irritante reclame
De bedoeling van reclame maken voor een product is dat er meer van wordt verkocht. Maar sommige reclames werken bij mij averechts. In plaats van naar de winkel te rennen en het te kopen neem ik mij, na het zien, voor om zoiets nooit aan te schaffen.
Neem bijvoorbeeld de reclame van energie leverancier Essent met Andre Hazes jr. in de hoofdrol. In de reclame vertelt een man dat er bij isolatie van een woning wel € 700,00 te verdienen valt waarna Hazes, die alleen op grond van een min of meer bekende vader is de spotlights staat, zegt: "Dat is een half uurtje op de braderie." En hij lacht er nog bij ook. Bij dit soort opmerkingen krijg ik spontaan een zuuraanval op de tanden.
Hazes die als hoogste vorm van humor het licht uitdoet als zijn vrouw op het toilet zit en daar vreselijk om moet lachen. Amsterdamse humor zullen we maar zeggen. En kennelijk heeft niemand bij Essent het lef om te zeggen dat dit allemaal wel erg infantiel is en dat er in dit land genoeg mensen zijn voor wie € 700,00 een flink bedrag is. Ook een heel sterke is: ‘HG doet wat het belooft.’ Mooi, maar belofte maakt schuld en wat ze beloven wordt er niet bij gezegd. Misschien wel dat het totaal niet werkt, wie zal het zeggen.
Een aantal jaren geleden kwam ik ergens de kreet ‘Sperti helpt geen reet’ tegen. Sperti was een zalfje dat je van je ongemak bij aambeien af zou helpen. Het lijkt leuk gevonden, maar kennelijk was iemand er achter gekomen dat het niet hielp en dat hij of zij geld uitgegeven had aan iets wat niet helpt. Waar ik me ook aan erger is bij de reclame voor een elektrische tandenborstel ‘poetsen als een pro’, waarbij ik me allereerst afvraag wat een pro is. Waarschijnlijk is dit een popie jopie benaming van een prof waarbij ik me vervolgens afvraag of er mensen zijn die voor hun beroep hun tanden poetsen en zo ja, of die dat anders doen dan u en ik. Het woord ‘pro’ is zelfverzonnen want het komt in ieder geval niet in de dikke van Dale voor.
Tegenwoordig kom je in reclames ook steeds meer de zin ‘als beste getest’, tegen. In zo’n geval vraag ik me dan af wie er nog meer aan die test meededen, wie er in de jury zat, waarop getest is en welk merk dan tweede of derde geworden is en met hoeveel punten dat product gewonnen heeft. Stel dat het over koffie gaat. Er zijn misschien wel vijftig merken en soorten koffie in Nederland te koop. Zouden die dan allemaal getest zijn? Ik kan het me nauwelijks voorstellen. Als dat dus niet gebeurd is valt deze mededeling onder misleiding, leugen zo u wilt, en dat is strafbaar.
Maar daar hoor ik nooit iemand over. Toch zou het leuk zijn om de fabrikant eens uit te dagen de uitkomsten van de test openbaar te maken. Maar dat zal niet gebeuren, want een oude Latijnse spreuk zegt: ‘de wereld wil bedrogen worden dus bedriegt men haar.’
En wij, lummels die wij zijn, trappen er allemaal in.