Veel van mijn bekenden beginnen een gesprek met die zin. Je weet dat er dan een opmerking over buitenlanders komt.

Nou, ik wil niet discrimineren, maar er moet toch iets van mijn hart. Bij ons in de straat werden een Hollandse jongen en een Turks meisje verliefd. Ze kletsten wat en liepen soms voorzichtig hand in hand tot haar broer er achter kwam.

Ze mocht niet meer op straat komen en op weg naar school werd ze heel goed in de gaten gehouden. Van haar broer, die haar dus zo in de gaten hield, hoorden we dat ze nooit met een Nederlander om mocht gaan.

Zielig, maar eigenlijk ook beledigend. Wat is er tegen een gezonde Hollandse jongen? Hij zat net als ik ooit op de Havenvakschool, dus een goed vooruitzicht. Als we het aan de broer vroegen haalde hij zijn schouders op en mompelde iets over cultuur. Zo is het dus. Wel onze economische voordelen, onze sociale voorzieningen, onze scholen en onze huizen, maar niet om te trouwen. Minderwaardig werd nog net niet gezegd, maar zo voelde het wel aan. Via het internet en een vriendinnetje hadden ze toch contact. Het meisje was bang dat ze in de vakantie zou worden uitgehuwelijkt in Turkije. Die jongen heeft van een klasgenoot te horen gekregen, dat het geloof ook een belangrijke rol speelde. Tot over zijn oren verliefd heeft hij toen aangeboden zich te bekeren tot de Islam. Of hij ook besneden moest worden heb ik nooit durven vragen.

Via een imam hoorde hij dat zoiets heel eenvoudig gaat. Je moet drie keer iets in het Arabisch zeggen en klaar is Kees. Dat heeft die arme jongen dus gedaan. Gelukkig bleven de ouders van het meisje tevreden met die verandering en volgde een Turkse bruiloft met veel getoeter en mooie kleren. Ook moest er een bruidsschat betaald worden, die ze trouwens gelijk terugkregen. Voor de uitzet zou mijn moeder gezegd hebben.

Maar ik vind de hele gang van zaken eigenlijk stuitend. Zijn wij christenen, die onze grenzen hebben opengezet en gastvrij zijn zo afstotelijk? Nederland, waar ze liever wonen dan in hun geboorteland is toch ook ontstaan uit een christelijke geschiedenis? Sterker nog is een christelijk land.

Ik heb er wel eens een Turkse collega over gevraagd, die me vertelde dat niet alle Turken zo zijn,  maar ook die begon toch ook over cultuur.

Laten we maar zeggen, dat ik (ik wil niet discrimineren maar …) het gevalletje bekering geen cultureel hoogtepunt vind.