Column Anika Smits |

De creatie van leven en hoe wij allemaal zwanger zijn

Ik ben benieuwd hoe het leven zich steeds verder gaat ontvouwen. Hoe deze zwangerschap gaat zijn, welke obstakels er zijn en hoe ver ik eigenlijk al onderweg ben.

Ze zeggen dat in het eerste deel van de zwangerschap het meeste gebeurt. In de zin dat er dat er dan veel gecreëerd wordt. Het tweede deel bestaat vooral uit groeien. Het is niet zo dat het creëren en het groeien zich opvolgen, zoals het licht en donker dat doen. Plots, met de enkele beweging van een hand. Nee, ze volgen elkaar langzaam op. Het één, de ander afwisselend. Zonder dat de vrouw daar bewust een keuze in maakt.

Het gebeurt in het onbewuste, zij weet ook niet waarom hoezo of hoe dat werk. En ze moet maar vertrouwen. De trouw vertelt haar om te vertrouwen. ‘Laat maar, het zit wel goed.’ Ik vind het waanzinnig, een zwangerschap. De creatie van leven en hoe wij allemaal zwanger zijn. Er groeit iets in ons- wordt iets gecreëerd, beide zijn waar- wat nog verborgen is, ongeboren en nog niet af. We weten niet wanneer de geboorte plaatsvindt, wanneer het lichaam van de moeder haar werk gedaan heeft en daar nu van kan genieten. Het verborgene wordt openbaar. Dat waar zij zo lang op wachtte is eindelijk daar.

We verlangen allemaal naar de geboorte. Deze periode van onwetendheid is verschrikkelijk. Zwanger zijn is verschrikkelijk. Het kost je veel, laat ook zeker zijn sporen achter. Tegelijkertijd is het, het wonderbaarlijkste wat je ooit zal meemaken. Mooi, voor de schopjes in je buik en het liefdevolle gespeel op de echo. Het heeft iets magisch. Het is een gevoel, wat je alleen kunt beschrijven als je het mee hebt gemaakt.

De zwangerschap, de liefdevolle schopjes, de helse pijn die het met zich meebrengt. Het verlangen naar de geboorte en tegelijkertijd je bewust zijn van het zeldzame gevoel van innigheid. Het unieke, bijzondere en cruciale van dit al. Het schijnbaar doelloze, zinloze –je doet zelf immers niets, je moet vertrouwen hebben- het bewust zijn van het onbewuste, waar dat onbewuste zo krachtig is dat het zich uit in het bewuste.

Al dit, wordt weergegeven in de geboorte van Jezus. Hij, die we verwachten. Het zou ook krankzinnig zijn als het kerstverhaal alleen maar een geschiedenisverhaaltje zou zijn. Alsof het daadwerkelijk zou draaien om het zichtbare. Nee, het kerstverhaal is een verhaal en verlangen dat zich in ons afspeelt, niet in Betlehem. (Allicht ook in Betlehem, oordeel zelf.)