Mijn moeder is dementerend. Een sluipmoordenaar. Zeker als ze het zo nu en dan doorheeft.

Maar daar heeft Hugo Borst een prachtig boek over geschreven. Je ziet mensen wegglijden. Mensen van wie je houdt. Langzaam.

Ben zonder dat ik het wist zeker twee jaar mantelzorger geweest. In het begin weet je het niet. Dan ga je dingen vreemd vinden en tot slot sta je te koken, doe je boodschappen en word je 10 keer per nacht opgebeld. 

Geen besef van tijd en angst voor eenzaamheid.

Dan zoek je hulp.

Voor je moeder.

Dat is zo eenvoudig nog niet. Dan kom je in de jungle van de hedendaagse zorg. Regels, welwillende mensen, regels, regels die er voor zorgen dat niemand met elkaar praat. Regels, privacy, nee dat kan niet zo.

En mijn moeder maar erger worden.

Tot slot door ingrijpen van mensen ‘in de keten’ is ze geplaatst in de Rubroek. De gesloten afdeling. Als ouwe Crooswijkse heeft ze het daar naar haar zin. Zeker daar beneden waar we vaak wat gaan drinken. Gezellig.

Behalve als ze klaagt. Maar doet ze dat niet, is ze dood.

En dan denk je dat alles is geregeld. Een last valt van je schouders. Was al extra moeilijk in Coronatijd.

Op een gegeven moment heeft m’n moeder twee brieven voor me. Betalingsachterstand bij het CAK. Waar ze die brieven vandaan haalde? Een raadsel. Naderhand bleek dat haar postbus in de gesloten afdeling uitpuilde van de aanmaningen voor de WOZ regeling. 

Dus.

Eindelijk is m’n moeder onder de pannen. En dan blijkt dat geen enkele instantie meer nadenkt.

Dementie, gesloten afdeling, diverse schijven die eindelijk mijn moeder kunnen plaatsen.

Gewoon rekeningen, aanmaningen blijven sturen.

Ook Flanderijn. Die ik nu extra moet betalen voor iets waar mijn moeder recht op heeft. Anders had ze het van haar AOW moeten betalen. Dus een overheid die je hele leven belasting heft duwt je nog ff verder de schuld in bij een private partij die voor winst gaat. Lekker dan.

Waanzin. Geen moreel kompas.

En een overheid die van god los is. Gooi het maar over de heg. Wat zeg ik: de Berlijnse Muur was een slootje er bij vergeleken.

Tja, waarom stemmen mensen niet meer? Omdat we losgezongen zijn van de werkelijkheid.