Mijn eerste baantje was bij de HVB, de Haagse Voetbal Bond, Suezkade 141 in Den Haag. Het was augustus 1971, de wereld was onschuldig en mijn leven zonder zorgen. Als voetballiefhebber werken bij een dependance van de KNVB was een feest, elke dag weer. Op dinsdag, donderdag en vrijdag ’s middags eerder weg om op tijd te kunnen trainen bij FC Den Haag. En alles op de fiets. Een gewone fiets, die had je toen nog.
Bij de Bond was ik competitieleider Welpen en Pupillen en van de Bedrijfs- en Zomeravondcompetitie, ook die had je toen nog. Zes weken lang in juli en augustus elke avond bijzondere wedstrijden tussen de bontste gezelschappen gelegenheidsvoetballers. Het zou geen slecht idee zijn om zo’n competitie in deze tijd ook weer lokaal te organiseren. En dan subsidie aanvragen omdat de krachtmetingen de maatschappelijke diversiteit en verbinding bevorderen, wat zullen de wokies het met me eens zijn.
Op maandag hielp ik bij het ordenen van de wedstrijdformulieren en het registreren van de boetes. Als de naam van de scheidsrechter niet correct gespeld was, de uitslag niet goed leesbaar, of de handtekening van de aanvoerder ontbrak, hing je er als club aan voor ƒ 1,25 per ernstig vergrijp. De voetbalbond was ook toen al creatief als er geld moest worden verdiend.
Advocaat Cruijff
Ook zat ik aan bij zittingen van de Strafcommissie. Dat waren toneelvoorstellingen op zich. Daders en slachtoffers van gedoe binnen de lijnen mochten hun verhaal doen. De commissie bepaalde vervolgens of er werd gestraft of vrijgesproken. Ik mocht de administratie bijhouden. En verbaasde me elke keer weer over de vele tweelingbroers van Dr. Jekyll & Mr. Hyde. Hadden ze elkaar twee dagen eerder op het veld naar het leven gestaan, aan tafel waren het uitsluitend gevalletjes ouwe jongens krentenbrood. Net als toen ADO-speler Advocaat, ook in augustus 1971, een doodschop kreeg van Ajacied Cruijff. De zaak kwam voor en de boosdoener zou flink worden gestraft, wist iedereen zeker. Maar nee hoor, tijdens de zitting in Zeist had niemand iets gezien of gemerkt, ook het vermeende Haagse slachtoffer niet. Wat hem vanaf dat moment een eeuwige vriendschap met de Amsterdamse dader opleverde. Die uiteraard wegens gebrek aan bewijs vrijuit ging.
Opvallend, ook dat weet ik nog als de dag van toen, was dat verreweg de meeste strafzaken het gevolg waren van misverstanden over spelregels. Tijdelijk verblinde scheidsrechter en alles behalve onpartijdige clubgrensrechters namen het niet zo nauw met bijvoorbeeld de buitenspelregel. Ook toen werd er al hoopvol gesuggereerd die regel geheel af te schaffen. Dat gebeurt tot op de dag van vandaag nog steeds en overal.
Van Basten
Buitenspel behoort tot de charme van het voetbal. Zeggen mensen die nog in de vorige eeuw leven. Er is niets charmants aan buitenspel. Het leidt tot uitsluitend ellende, ruzies en strafzaken. Nog steeds, in ruim honderd jaar is er niets veranderd. Willen principiële voorstanders van de regel ‘m handhaven? Prima, maar dan alleen in het profvoetbal. Als een soort beloning: jij bent zo’n goede voetballer dat je ervoor wordt betaald en daarom mag jij buitenspel staan. Maar in het jeugd- en amateurvoetbal compleet afschaffen. Vandaag nog.
Marco van Basten bij de FIFA en talloos veel andere grote (ex-)voetballers stellen al jaren wijziging van voetbalspelregels voor. Maar de bejaarden die daarover gaan, vinden dat het spelletje op dit moment goed genoeg is. Een regel afschaffen of wijzigen? Ben je gek. Ze vinden dat ze genoeg hebben gedaan de laatste jaren. Drie punten voor een overwinning. De doelman die een terugspeelbal niet meer mag oppakken. De doeltrap die binnen het eigen strafschopgebied mag blijven. De aftrap die ook naar achteren mag. Vijf wissels per wedstrijd. En ik zal nog wel een verbetering vergeten zijn. De VAR bijvoorbeeld.
Dus buitenspel afschaffen, we kunnen blijven hopen en dromen, het gaat nooit gebeuren. Maar misschien staan de heren wel open voor een geheel andere revolutionaire wijziging. Nee, niet de ingooi vervangen door de intrap. Ook niet drie corners pienantie of doorlopend wisselen net als bij zaalvoetbal. Maar wel: bij een 0-0 eindstand geen van beide teams belonen met een punt. Nul-nul, we horen het Frits van Turenhout nog zeggen op de zondagmiddag rond half vijf. Laten we in zijn naam clubs die niet willen of kunnen voetballen en genoegen nemen met 0-0 straffen met nul punten. De mail naar de FIFA gaat vanavond nog de deur uit.