Wat een enorme desillusie. Wat een afknapper, kater en koude douche. Ik kon mijn ogen niet geloven toen ik als raadslid afgelopen woensdag 24 augustus 2022 de brief over het bestemmingsplan Feyenoord City ontving. Een brief van de Rotterdamse gemeenteadvocaat aan de Raad van State: 17 bladzijdes toelichting waarom het bestemmingsplan Feyenoord City wel levensvatbaar is.

Vier jaar lang is er door het voormalige college van B&W al heel veel belastinggeld weggebracht naar marktpartijen, naar projectontwikkelaars, naar een voortdurend ter discussie gesteld advocatenbureau, naar ambtenaren en er zijn vele politieke uren besteed zonder dat er ook maar enig schot kwam in de ontwikkeling van een nieuw Feyenoord-stadion. Erger: aan het eind van die vier jaar liet de werkelijke toekomstige gebruiker en huurder van deze nieuwe pompeuze voetbaltempel (de betaald voetbaltak van Feyenoord) klip en klaar weten dat zij afstand nam van dit buitenproportionele waanidee.

Al veel te lang was de voetbalclub niet meer bezig met zijn kerntaak, voetballen, maar toekomsgericht verlamd geraakt onder de druk van enkele grote ego’s op het stadhuis én de Feyenoordorganisatie, met name van de directie en de commissarissen van de N.V. Stadion Feyenoord NV die een drogbeeld nastreefden. 

Totdat men bij de BVO Feyenoord met de komst van een nieuwe betaald voetbaldirecteur terugkeerde naar de basis: geld in benen en niet in stenen.

Oneigenlijke gronden

De laatste twee stadsbesturen van Rotterdam (2014-2022) hebben op zeer oneigenlijke gronden een kerntaak van de gemeente (gebiedsontwikkeling) gekoppeld aan een privaat initiatief. De ontwikkeling van Feyenoord City werd volledig afhankelijk gemaakt van de komst van een nieuw stadion. Met als pijnlijk resultaat dat de gemeente op de verkeerde stoel ging zitten en ging dwalen. Door de versnippering van de grondeigendommen, door gebrek aan kennis en door de verschuiving in de rolverdeling ontstonden er niet doorgrondbare processen en kwam de haalbaar- en betaalbaarheid van de gebiedsontwikkeling zwaar onder druk te staan.

De gemeenteraad voelde in 2016 instinctief al aan dat het uiteindelijke voorstel natuurlijk geen zuivere koffie was. Na een zeer gedegen onderzoek werd bepaald onder welke voorwaarden een eventuele koppeling van die kerntaak - het broodnodig ontwikkelen van een gedeelte van Rotterdam Zuid – via een prestigieus en megalomaan idee van een nieuw stadion mogelijk kon worden. Het werd allemaal vastgelegd in een Position Paper Gebiedsontwikkeling Feyenoord City die 17 randvoorwaarden bevat waaraan door de initiatiefnemers (Stadion Feyenoord NV en de BVO Feyenoord) moest worden voldaan.  

Toen ik raadslid werd in 2018 was het aan mijn 44 collega-raadsleden en aan mij om de hele ontwikkeling van Feyenoord City te toetsen aan deze Position Paper. Kritisch, want er mocht met een nieuw stadion geen afbreuk worden gedaan aan onze belangrijkste kerntaak: het geschikt maken van een gebied op Zuid voor de Rotterdammer om te werken, te wonen, te studeren, te recreëren, te leven.

Om die garantie te krijgen was de totale Position Paper gebaseerd op een heel simpel uitgangspunt, namelijk eerst de zekerheid van een nieuw stadion en daarna de koppeling aan de gebiedsontwikkeling.

Om de tuin geleid

En waarom ben ik nu zo diep teleurgesteld? Omdat het vorige stadsbestuur (2018-2022) met ondersteuning van de coalitie - dus met een gegarandeerde meerderheid van 23 stemmen - die harde eis van garantie en waarborg van eerst een nieuw stadion en daarna pas de gebiedsontwikkeling handen en voeten geven heeft losgelaten. Achtergehouden informatie, desinformatie, foutieve informatie, te laat aangeleverde informatie, smoezen, draaikolkjes, communicatieve één-tweetjes, shoptalk, alles is door het stadsbestuur uit de kast gehaald om de gemeenteraad om de tuin te leiden.

Maar zelfs ondanks die enorme tegenwerking, ondanks die enorme ijdelheid en zucht naar aanzien van dat stadsbestuur kwam de ontwikkeling van een nieuw stadion toch niet van de grond. De doodsklap kwam uiteindelijk eind 2021. De BVO Feyenoord was er klaar mee. Hoofdredenen: de onbetaalbaarheid en de nooit bewezen fictie dat de betaald voetbaltak er daadwerkelijk op vooruit zou gaan. Bijkomende reden: de onzekerheid werd een splijtzwam. Bovendien zagen veel te veel supporters er ook geen heil in. Opmerkelijk is dat Feyenoord sinds die tijd beter is gaan voetballen en zich in financieel opzicht nog nooit zo royaal op de markt heeft begeven. 

Het simpele feit dat de Rotterdammer, de supporter, de gemeenteraad en de initiatiefnemers zich nu opnieuw (augustus 2022) door een nieuw stadsbestuur laten gijzelen met een paniekbrief van de gemeenteadvocaat aan de Raad van State om dit volkomen achterhaalde en uitzichtloze stadionplan in de lucht te houden is ronduit verachtelijk.

Dat doet dit stadsbestuur niet uit naam van de gemeenteraad. Mijn collega-raadsleden hebben die 17 bladzijden tellende toelichting aan de Raad van State waarom het bestemmingsplan Feyenoord City wel levensvatbaar is, niet voorgelegd gekregen. Ik evenmin. En dit nieuwe stadsbestuur zou toch op haar water moeten aanvoelen dat bij een gevoelig dossier als dit, dat ze er wijs aan doet om haar hoogste orgaan - de gemeenteraad – bij elke vervolgstap te betrekken.

Wie zijn wij als politiek bestuur om ons zo te bemoeien met een privaat initiatief? Wat zit er achter?

Ik schaam mij ondertussen diep dat ook mede uit mijn naam dit soort nepinformatie verspreid wordt. En erger: als inderdaad zou blijken dat deze input van een kat in het nauw bij een gerenommeerd orgaan als de Raad van State tot succes zou leiden.   

Buitenechtelijke macht

Voor mij is het op basis van feiten en realiteit ondenkbaar dat er de komende twintig jaar een nieuwe Feyenoord-stadion zal worden gebouwd. Bleek het al onmogelijk om financiers te vinden vóór de coronatijd, daarna is al helemaal onmogelijk geworden. Nederland en zeker ook Rotterdam vervalt van de ene crisis in de andere. We hebben extreme woningnood. Het landt schudt nog steeds op z’n grondvesten vanwege het slepende toeslagenschandaal dat ook vele Rotterdammers diep in de armoede en ellende heeft gestort. Er is een gigantische energiecrisis. Winter en armoede komen elkaar straks tegen. De inflatie is torenhoog. Ook Rotterdam ontkomt niet aan een diepe recessie. Op de zorg die al jarenlang zwaar overbelast is wordt - volgens uitgelekte informatie uit de miljoenennota - de komende tijd nog eens 650 miljoen euro bezuinigd. En dan zit er in Rotterdam een nieuw stadsbestuur onder leiding van een burgemeester dat zijn tijd en belastinggeld liever verkwanselt aan een ijdeltuitenspeeltje dat niet eens van hen is. Feyenoord is van de Feyenoorders en van zijn echte supporters. Niet van de buitenechtelijke macht, die sier zoekt of een belang nastreeft.