Column Jan Steigenga |

Dienstplicht en opvoeding

Enige tijd geleden kwam Sybrand Buma met het idee de dienstplicht weer opnieuw in te voeren. Alle Nederlandse jonge mensen zo rond de twintig jaar zouden dan gedurende een jaar zich verplicht in moeten zetten voor de medemens. Dat zou onder meer in de vorm van een maatschappelijke dienstplicht gegoten kunnen worden. Werken in de zorg is dan een optie, maar er kan ook gedacht worden aan een militaire dienstplicht.

Achterliggende gedachte was dat de zelfdiscipline verbeterd zou kunnen worden en dat de medemenselijkheid bevorderd zou worden. Oog krijgen voor de noden en zorgen van met name het hulpbehoevende deel van onze samenleving, dat zou het zijn.

Buma werd zo’n beetje weggehoond. Niet meer van deze tijd, zonde van de onderbreking van kansrijke carrières. Kapitaalvernietiging. Kortom een waardeloos idee.

Wacht even, verdient dat idee niet een kans?

Als je ziet wat er allemaal mis aan het gaan is, als je ziet dat er steeds minder respect is voor de bezittingen van de medemens, als je ziet dat we zelfs in staat zijn onze gemeenschappelijk bezittingen te vernielen, als je ziet dat de stap naar minachting van het leven van de medemens steeds kleiner dreigt te worden, als je ziet dat zware misdrijven tegen de menselijkheid op steeds jongere leeftijd worden gepleegd, dan durf ik te stellen dat die dienstplicht van Buma eigenlijk zo gek nog niet is.

Of is het eigenlijk tegenwoordig niet meer dan het paard achter de wagen spannen?

Als je ziet dat een negenjarig kind betrapt wordt met een molotovcocktail;

Als je ziet dat veertien- en vijftienjarigen met messen rondlopen, waarmee gemoord wordt;

Als je ziet dat een tweetal twaalf en dertien jarigen met vuurwerk waarschijnlijk een fatale brand in een flat veroorzaken;

Als je ziet dat jongelui een begrafenisstoet bekogelen met vuurwerk, dan ben je toch gewoon te laat met opvoeden.

We zijn gewoon te laat als we gaan denken aan een dienstplicht zo rond de twintig jaar.

We zijn gewoon te laat als we de opvoeding van onze kinderen niet serieus nemen.

We zijn gewoon te laat als we naar anderen wijzen.

We zijn gewoon te laat als we onze wijsvinger richting de overheid priemen.

Dienstplicht kan mooi zijn, maar is niet meer dan een lapmiddel voor falende opvoeding.

Steeds vaker worden allerlei taken die bij de gezinnen thuishoren neergelegd bij scholen, sportverenigingen en jeugdzorginstellingen. Het gevolg is dat met name buiten de reguliere begeleidingstijden de jeugd vrijwel zonder controle zijn gang kan gaan in onze samenleving.

De intrinsieke motivatie om op een verantwoorde wijze te participeren in onze maatschappij lijkt vaak te ontbreken. De lontjes worden steeds korter. De afgelopen jaarwisseling overtrof alle voorgaande records wat betreft vernielingen, letselschade en molestatie van politie, brandweer en ambulancepersoneel!

Ik mag alles, jij niets!

Willen we met elkaar een toekomst die respectloosheid en bandeloosheid als perspectief in zich draagt?

De jeugd heeft naar mijn idee echt behoefte aan structuur, aan voorleven van passend gedrag, aan voorleven van medemenselijkheid.

Ouders, ken uw taak en u zult beloond worden. Niet altijd direct, maar zeker op termijn. Opvoeden is nu eenmaal een kwestie van de lange adem.

Echt, het gaat ons lukken!