Column Hans de Bruyn |

De nutteloosheid der dingen

Ik heb het niet zo op met examens. Niet dat ik er niets van bak, ik heb diploma’s zat, maar ik vraag mij weleens af of ze wel zo nuttig zijn.

Zo is er bijvoorbeeld de Citotoets. Nerveuze leerlingen die na zeven of acht jaar basisonderwijs nog eens moeten laten zien wat ze nu eigenlijk allemaal weten en kunnen. Dat vind ik vreemd. Hebben de juffen en meesters daar in al die jaren dan nog geen idee van gekregen? Of vervolgens de middelbare school. Als je goede cijfers haalt, ieder jaar overgaat en verder geen problemen ondervindt, ben je daar na vier, vijf of zes jaar volgens mij gewoon mee klaar. Niks examen.

Ik heb ooit een blauwe maandag op de PA (tegenwoordig Pabo) gezeten en daar moesten wij eens, voor een tentamen, alle gemeenten van Nederland kunnen benoemen en aanwijzen op een blinde kaart. Lekker nuttig. Hoeveel denkt dat ik er nu nog weet te vinden zonder de hulp van een kaart of GPS-systeem.

Of de diploma’s bij het zwemmen; ook examens tenslotte. Ik weet niet precies wat de verschillende eisen zijn maar wat ik erover gehoord heb, bezorgt mij niet direct een tevreden glimlach. Allemaal moeizame zaken die volgens mij niets met het wezen van zwemles te maken hebben, namelijk leren zwemmen. Je drijvend kunnen houden en vooruit kunnen komen in water, ook met kleren aan. Daar gaat het om. Kan je kind echt zwemmen, dan kan je als ouder redelijk zorgeloos bepaalde situaties tegemoet treden. Of zo’n ukkie ook al een paar baantjes kan trekken in een strakke rugcrawl, zal mij worst zijn.

Stel je voor, een nautisch probleempje als bijvoorbeeld met de Titanic. ‘Beste mensen, hier spreekt uw kapitein. Help! Wij adviseren u het schip te verlaten; vrouwen en kinderen natuurlijk eerst. Maar niet vergeten hè; de afsprong, het liefst vanaf de brug, met anderhalve schroef en minimaal één salto. Vervolgens de door ons verstrekte knijper op de neus en in groepjes van zeven even snel de drie verplichte figuren uitvoeren. Daarna door de ring die precies 37 centimeter onder zeeniveau geplaatst is. Denk daarbij wel om de hevige golfslag en om de ijsberen en -bergen. En tot slot in een kwieke vlinderslag naar de reddingsboten, alwaar u ontvangen wordt door de officier van dienst die u meteen even zal laten weten welke onderdelen u wellicht nog een keer dient te herhalen. Diegenen die de oefeningen in één keer goed hebben uitgevoerd, ontvangen hun certificaat, een deken en een lekker scheepsbeschuitje. En vergeet niet, met dat certificaat staat het u voortaan vrij om wereldwijd deel te nemen aan iedere scheepsramp. Veel plezier met de oefeningen en onze maatschappij hoopt u een volgende keer weer op één van onze schepen te mogen begroe... blub, blub.

Collega Hans de Bruyn voert de (eind)redactie van albrandswaardsdagblad.nl