Als mijn vader in de krant las dat iemand in zijn ogen te licht gestraft werd, verzuchtte hij altijd cynisch: “Die zal wel een moeilijke jeugd gehad hebben”

Aangerand

Ik moest eraan denken toen ik een interview met Ingrid Coenradie, de nieuwe fractievoorzitter van mijn partij, in het RD las. Ze vertelde heel openhartig in haar jeugd twee keer te zijn aangerand: beide keren door Marokkanen. Jammer, want nu draaide het hele interview daarom; met de tendens: kijk door haar vooroordeel over Marokkanen is ze natuurlijk zo’n rabiate aanhangster van Leefbaar Rotterdam geworden. Ze verontschuldigde zich dan ook door te zeggen dat ze ook aardige Marokkanen is tegen gekomen o.a. de burgemeester. Maar het kwaad was al geschied: de ervaringen met smerige Marokkanen stonden centraal in het interview. Haar opmerkingen over een andere instelling ten opzichte van vrouwen viel in het niet. Verder werd aan de nieuwe fractievoorzitter van de grootste partij in onze stad niet veel relevants gevraagd. De oorzaak van haar in politiek correcte ogen slechte keuze was gevonden en daarmee basta.

Foute vader

Ik herkende het, omdat ik niet één maar talloze keren ben gevraagd naar het verleden van mijn vader, die na de oorlog een jaar geïnterneerd zat, omdat hij te vroeg in Duitsland was gaan werken. Een maand na zijn vertrek naar Berlijn zei prof. De Quay (voorman van de Nederlandse Unie) dat het prima was om daar te gaan werken en die werd later premier: het kan verkeren.

Voor de pers was toen al duidelijk, die Sörensen heeft “een aardje naar zijn vaartje.” Ze namen geen moeite mijn of mijn vaders doopceel* verder te lichten; de reden van mijn politieke aberratie was boven water gekomen: heel verkeerd opgevoed.  

Geen empathie

Mensen die een politiek correcte mening hebben kunnen zich eigenlijk niet indenken dat er mensen zijn die een andere mening hebben. Die moeten wel verkeerd zitten of misleid zijn. Het meest stuitende bewijs daarvoor was natuurlijk de opmerking van mevrouw Kaag, die aan een medewerker vroeg: “Wat zijn dat voor een mensen?” over kiezers, die FVD op dat moment de grootste partij maakten. Een volkomen gebrek aan empathisch vermogen gecombineerd met een gruwelijke eigendunk. 

Ellende

Dat idee, dat alleen jouw eigen politieke visie de goede is, ligt ten grondslag aan ontzettend veel ellende. In streng socialistische staten werden andersdenkenden dan ook heropgevoed. Zij moesten desnoods met de harde hand worden overtuigd van hun gevaarlijke afwijking. Hen wachtte het concentratiekamp of de Goelag Archipel, later de psychiatrische inrichting. Bleken ze “ongeneeslijk,” dan werd korte metten gemaakt. Daarnaast waren er in die landen instituten aanwezig (KGB, Gestapo, Stasi) die actief bezig waren “zieken” op te sporen om ze te kunnen “genezen.” Heden ten dagen zien we die verschijnselen helaas nog in veel landen zoals bijvoorbeeld in Iran.

Gelukkig zal het bij ons nooit zover komen, tenzij Antifa het voor het zeggen krijgt natuurlijk.

* Werd op voorspraak van zijn zus en zwager (eerste Nederlanders met de Yad Vashem medaille) zonder proces vrijgelaten.