Bijdrage Groene Hart Ziekenhuis, IC verpleegkundige in opleiding Lennart Krijgsman 

Vaak krijg je van patiënten, familieleden of vrienden te horen dat ze veel bewondering hebben voor het werken in de zorg. Al die situaties waarin je de patiënt treft, kunnen aangrijpend zijn maar ook heel mooi en dierbaar. Daarbij kom je letterlijk en figuurlijk dicht bij de patiënt te staan. Als de persoonlijke verzorging niet meer zelfstandig gaat, als je afhankelijk wordt van de zorg van een ander. Als orgaanfuncties uitvallen en overgenomen moeten worden, je een impactvolle behandeling op de IC moet ondergaan. Als de toekomst onzeker wordt.

Ik geef als antwoord dat wij ook geen superhelden zijn: "Wij doen ons werk zoals ieder ander". Voor de verpleging kunnen uitzonderlijke zaken gewoon lijken. Desondanks kunnen we telkens opnieuw verbaasd, ontroerd en geëmotioneerd raken. Zoals het vechten voor een leven tijdens een reanimatie. Maar ook de teleurstelling als een behandeling niet het gewenste resultaat blijkt te hebben. Als je alles geprobeerd hebt en dan toch met je rug tegen de muur staat. Zelf heb ik op de IC deze situaties de afgelopen periode veelvuldig ervaren. Het is goed om te bemerken, dat sommige situaties dan ook met je collega's worden nabesproken. Dit helpt je om ook de heftige situaties een plek te kunnen geven.

Als verpleegkundige kom je dicht bij de patiënt en de familie in de mooie maar ook moeilijke momenten. Het doet me denken aan familieleden die zo betrokken waren tijdens de laatste momenten op de IC. De liefde die je voelt maar ook de pijn van het moeten loslaten. Maar ook de mooie momenten: zoals patiënten die van de beademing afkomen, patiënten die de eerste keer uit bed komen en uiteindelijk het ontslag van de IC-afdeling. Als verpleegkundigen moet je met elkaar kunnen lachen, en als het nodig is met elkaar kunnen huilen.

De IC-patiënt kan vaak niet voor zichzelf opkomen en de verpleegkundige functioneert als het ware als een tussenpersoon tussen de patiënt en familie maar ook als spin in het web tussen artsen en anderen betrokken disciplines. Verpleegkundigen zijn gevoelsmensen, we worden zelfs getraind om naar ons onderbuik gevoel te leren luisteren. Het zogenaamde 'niet pluis gevoel'. Het is het gevoel wat je niet goed onder woorden kan brengen en wat ons vak zo mooi, dynamisch en één stap dichter bij de ander brengt.

Kortom verpleegkundigen zijn ook maar mensen die hun werk doen, en superhelden bestaan niet toch? We zijn 'gewoon' trots op het werk wat we doen!

Lennart Krijgsman
Lennart Krijgsman werkt sinds 2010 in het Groene Hart Ziekenhuis. Als leerling verpleegkundige heeft hij op verschillende afdelingen gewerkt. In 2013 MBO gediplomeerd en was hij werkzaam op de Interne Geneeskunde en later op de AOA (Acute opname afdeling). Via een verkort traject heeft Lennart de HBO-V opleiding gehaald in 2017, binnen deze opleiding volgde hij een verdiepingsstage op de Intensive care. Hierna is Lennart zo enthousiast geworden over de Intensive care dat hij is gestart met de verpleegkundige vervolgopleiding tot IC verpleegkundige.