Een luguber, opmerkelijk, vies en vreemd gezicht. Al die dode hommels op een paar velletjes papier vastgeplakt en aan de boom genageld.

Dit met de boodschap: = Elke zomer zo... Hommels - Marga Klompe Passage. Overleden door honing uit bloemen in Marga Klompe Passage.

Wat de verzamelaar, veroorzaker en verzender hiermee duidelijk wil maken en wat hij of zij ermee bedoelt, is ons niet helemaal duidelijk.

Haar/zijn boodschap op de boom nabij de Thorbeckelaan klopt overigens niet helemaal. Zo weten onderzoekers bij Bijen@wur, de onderzoekgroep van Wageningen University & Research, ons desgevraagd te vertellen.

Tientallen dode hommels onder lindebomen
Rond deze tijd van het jaar komen bij Bijen@wur, de onderzoekgroep van Wageningen University & Research, altijd meldingen van tientallen dode hommels onder lindebomen binnen. "Het is geen probleem, maar een eeuwenoud verschijnsel," zegt bijenonderzoeker Bram Cornelissen.

Lindebomen zijn voor bijen en hommels een belangrijke bron van nectar en stuifmeel. Als de lucht zich vult met de geur van de linde is het echter elk jaar weer wachten op het eerste bericht van massale sterfte van hommels onder lindebomen. In parken en tuinen worden tientallen, soms honderden, dode bestuivers onder deze bomen gevonden.

Elk jaar opnieuw dode hommels onder linden
Het verschijnsel gebeurt elk jaar, vooral onder lindebomen, die rond deze tijd bijna uitgebloeid zijn. De bijen en hommels komen af op de sterke geur van deze bomen, terwijl er nog maar heel weinig nectar is te halen. Daardoor raken de beestjes zo uitgeput dat ze het thuisfront niet meer halen en ter plekke het loodje leggen. In een straat met veel lindes zijn honderden dode hommels geen uitzondering. Een probleem is dat niet, legt onderzoeker Bram Cornelissen uit. "Het gaat om hommels aan het eind van hun levenscyclus. De nieuwe koninginnen zitten al in de grond.''

Bijen houden het langer vol. Zij gaan minder op de geur af en haken af als het verzamelen van nectar te veel inspanningen kost.

Bijensterfte
Het fenomeen is niet nieuw en heeft zeker niets met bijensterfte te maken. Al in de 17de eeuw beschreef Abraham Munting in 'Naauwkeurige Beschryving Der Aardgewassen' dat honingbijen ver van bloeiende lindebomen gehouden moesten worden. In 1922 werd in het maandschrift voor de bijenteelt bericht over sterfte van bijen en hommels onder zilverlinden in Wageningen. Het is dus een eeuwenoud, jaarlijks terugkerend fenomeen en heeft nog niet tot het uitsterven geleid van de soorten die we onder de bomen aantreffen.