Ook voor mensen met een beperking of een chronische aandoening heeft de coronacrisis grote gevolgen. Zorg en ondersteuning vallen weg, mantelzorgers raken overbelast en mensen voelen zich vaker angstig en geïsoleerd. Dat blijkt uit een enquête van belangenorganisatie Ieder(in) waaraan 530 mensen met verstandelijke en lichamelijke beperkingen en chronische aandoeningen (of hun begeleiders) meededen.

Voor 60 procent van de mensen is de zorg of steun tijdens de coronacrisis verminderd, of gestopt. Dat zorgt voor praktische en sociale problemen. Iets minder dan de helft meldt dat de lichamelijke gezondheid achteruitgaat. Bij ruim 60 procent zijn behandelingen als fysio- of psychotherapie gestopt. Zo is zwemmen met een fysiotherapeut vaak niet meer mogelijk: het zwembad is dicht én de fysiotherapeut moet op afstand werken. Ongeveer 40 procent is eenzamer en net zoveel mensen voelen meer stress.

Ook de mantelzorgers hebben het zwaar. Zo vertelt een moeder: "Mijn ernstig meervoudig beperkte zoon krijgt minder therapie en minder onderwijs. Wij proberen dat zo goed als mogelijk op te vangen maar dat is niet altijd effectief want dit vereist specialistische aandacht. Daarnaast trekt het een zware wissel op onze eigen situatie met de combinatie van ons werk."

Mensen doen zelf veel om besmetting te voorkomen. Bijna een derde van de respondenten geeft aan binnen te blijven en geen contact te hebben met mensen van buitenaf.